Tímarit Máls og menningar - 01.02.2010, Síða 110

S i l j a A ð a l s t e i n s d ó t t i r
110 TMM 2010 · 1
Enn einn einleikur var Völva sem Pálína Jónsdóttir leikkona og Walid
Breidi sköpuðu úr og í kringum Völuspá og sýndu í Kassa Þjóðleikhúss­
ins. Textinn sem Pálína flutti var þó ekki sjálft kvæðið forna heldur
nútímaíslensk gerð þess sem Þórarinn Eldjárn orti. Þó að textinn sé
ævaforn var ekki laust við að manni fyndist hann eiga vel við „ástand­
ið“, til dæmis þar sem talað er um áhrif gulls og græðgi á íbúa Ásgarðs.
Sviðið var fagurt og dularfullt, kvæðið máttugt og vel flutt, en minnis­
stæðastur er þó kjóllinn sem Pálína klæddist og var eftir Filippíu I.
Elísdóttur og Guðrúnu Rögnu Sigurjónsdóttur. Kjóll þessi var gerður af
þeirri list að inn í hann voru saumuð tól sem gáfu frá sér hljóð þannig
að Pálína gat sjálf framið undirleik við flutning sinn með því að spila á
kjólinn. Ekki fannst mér þetta koma að neinu leyti niður á flutningi,
þvert á móti varð auðvitað fullkomið samræmi milli texta og hljóð­
effekta. Einnig gerðu sérkennilegar hreyfingarnar (til þess að kalla fram
hljóðin) dansinn fjölbreyttari og áhrifameiri. Það er óskandi að Pálína
fái tækifæri til að flytja kvæðið sem víðast, einkum fyrir ungt fólk. Það
er mikil örvun fólgin í því að sýna fólki hvað hægt er að gera við menn­
ingararfinn, jafnvel elsta hluta hans.
Í Hafnarfjarðarleikhúsinu sýndi leikhópurinn Venjulegt fólk tvíleik­
inn Fyrir framan annað fólk eftir Kristján Þórð Hrafnsson undir stjórn
Melkorku Teklu Ólafsdóttur. Þar var kastljósi beint að ungum hjónum í
vanda vegna þess hvimleiða vana eiginmannsins að herma eftir öðru
fólki. Þetta er vel samið verk sem varpar ljósi á margar hliðar efnis síns,
og þó að sjónarhornið sé þröngt sitja umfjöllun og túlkun býsna fast í
huganum. Einnig þar var umgjörðin vel heppnuð, leikmynd, hljóðmynd
og lýsing verulega eftirminnilegar.
Hvaðan er maður ef maður á ekki land?
Úr fámennustu sýningunum beint í þá fjölmennustu. Á Listahátíð í maí
var sýnt í Þjóðmenningarhúsinu verkið Orbis Terræ – ORA (eða ORA
Orbis Terræ) sem erfitt er að lýsa í fáum orðum. Þátttakendur og
aðstandendur sýningarinnar voru um eitt hundrað talsins en utan um
allt saman hélt Margrét Vilhjálmsdóttir, leikstjóri og listrænn stjórn­
andi. Hún hefur áður átt stóran þátt í að skapa svona geysilega mikla
sýningu þegar Vatnadansmeyjafélagið Hrafnhildur breytti varðskipinu
Óðni í kvennaveröld á Listahátíð 2007, en hér var mýkt og litagleði þeirr­
ar sýningar víðsfjarri.
Í Orbis Terræ var þess freistað að sýna og skilgreina þjóðernisstefnu,
kosti hennar og galla, orsakir og afleiðingar, og ansi snjallt þess vegna að