Tímarit Máls og menningar - 01.06.2016, Qupperneq 2

2 TMM 2016 · 2
Frá ritstjóra
Sigurður Nordal var einn áhrifamesti Íslendingur 20. aldarinnar. Hann átti
einna drýgstan þátt í því að tengja íslenskar fornbókmenntir nýjum sam-
félagsháttum og nýrri sjálfsvitun þjóðarinnar með því að nálgast Íslend-
ingasögurnar eins og skáldsögur í nútímaskilningi. Hann var einn þeirra
sem hjálpuðu Íslendingum að skynja að þeir ættu menningararf sem veittu
þeim þegnrétt og erindi í samfélagi þjóðanna. Hann var varðgæslumaður
og ávöxtunarmaður þess menningarlega auðmagns sem Íslendingar þurfu á
að halda – hann, Einar Ólafur Sveinsson, Jón Helgason og fleiri gættu hins
menningarlega gullfótar.
Nordal var líka brautryðjandi í því að hugsa upphátt hér á landi – að hugsa
um lífið og tilveruna – iðka heimspeki. Veturinn 1918 flutti hann fyrirlestra í
Reykjavík sem hann nefndi Einlyndi og marglyndi og eru ýmsir vitnisburðir
til um þau ómældu áhrif sem þessir fyrirlestrar höfðu á þá sem hlýddu, ekki
síst ungt fólk. Þar talaði hann um sálina og draumana, ástina, lundarfar
manna og það sem hann nefndi „lífernislist“.
Á meðan slíkar hugsanir voru að brjótast um í Nordal átti hann í ástar-
sambandi og hjónabandi með sænskri konu sem hét Nanna Boëthius. Saga
þeirra er forvitnileg og hún er rakin hér í heftinu af Lars Lönnroth, hinum
kunna fræðimanni og prófessor í Svíþjóð, og byggir hann þar á bréfum
Sigurðar til Nönnu sem barnabarn hennar, Elisabet Björklund, hafði í fórum
sínum en hefur nú afhent Íslendingum.
Guðmundur Andri Thorsson