Tímarit Máls og menningar - 01.06.2016, Síða 15

B r é f S i g u r ð a r N o r d a l s t i l N ö n n u
TMM 2016 · 2 15
að dvelja í Oxford allan veturinn 1917–18. Hann hefur fengið fyrirlestra sína
Einlyndi og marglyndi senda til baka frá Sigfúsi og ætlar að vinna áfram að
þeim. Hann er líka að skrifa skáldsögu og leggur drög að bók um þingeyska
menningu og annarri um vanda íslenskrar menningar – líklega þeirri sem
seinna varð þekkt sem Íslenzk menning – og ritgerðasafni. Hann er með
nýjar hugmyndir um Snorra Sturluson, Íslendingasögurnar, textafræði.
Hann þýðir líka ljóð Frödings, „Atlantis“ (5/7 1917).
Mánuði seinna (3/8) er hann í London og hittir hinn fræga bókmenntapró-
fessor W.P.Ker, höfund Epic and Romance og Sturla the Historian.5 Sigurður
vill gjarnan verða eins og Ker, skrifar hann, það er að segja framúrskarandi
bókmenntafræðingur og ritgerðahöfundur með áherslu á hið fornnorræna.
Hann les breska essayista eins og Charles Lamb, Leslie Stephen og Samuel
Johnson. Skáldsagan sem hann hefur skrifað er léleg, sér hann nú, og áhugi
hans á heimspeki fer þverrandi þar sem hann hefur nú meiri áhuga á raun-
veruleikanum. Nokkrum dögum síðar (16/8) hefur hann gert sér grein fyrir
því að hann er ekki sagnaskáld heldur miklu frekar essayisti eða skáld í
prósa. Það rennur upp fyrir honum að mikilvægt er að finna sínar sterku
hliðar.
Í sama bréfi skrifar hann að honum hafi borist bréf frá Íslandi þar sem því
er haldið fram að verið sé að brugga launráð til að koma í veg fyrir að hann
verði eftirmaður Björns Magnússonar Ólsen sem prófessor. Hann hefur
áhyggjur af því hvað muni gerast ef Björn, sem greinilega vill fá hann sem
„Ungur maður í slæmum félagsskap.“ Þetta skrifaði Sigurður sjálfur um þessa mynd
sem þó sýnir vel eigin sjálfsmynd hans eins og hún birtist í bréfum til Nönnu, að
hann sé margar persónur. Myndin minnir líka á „marglyndið“ sem hann lýsti í fyrir-
lestrum sínum í Reykjavík 1918–19.