Tímarit Máls og menningar - 01.06.2016, Side 26

K r i s t í n Ó m a r s d ó t t i r
26 TMM 2016 · 2
þröngt um okkur og byggir stórt hús upp í Kleppsholti. Þar saknaði ég alltaf
einhvers úr Hlíðunum. Mér fannst berangurslegt og langt á milli húsa við
Vestur brún. Í þessu húsi fæddust tvær systur mínar, Ásdís og Guðbjörg,
kölluð Bauja, amma Theodóra dó og amma Halldóra flutti inn þegar hún
varð gömul. Hún valsaði milli góðbúa dætra sinna. Ég á tvær hálfsystur –
Dagur er reyndar líka hálfbróðir minn – þær heita Signý og Bergljót Njóla,
en við ólumst ekki upp saman. Ég er fædd annan ágúst árið 1950.
Hvaðan af landinu ertu ættuð?
Ég er Reykvíkingur en eins og hjá flestum Reykvíkingum er skammt í
sveitavarginn. Ömmur mínar og afi voru frá Breiðafirði – þaðan er ég ættuð
í allar ættir nema eina: Sveinn móðurafi minn kemur með ferskt blóð inn í
mengið en hann var frá Suðurlandsundirlendi. Eitt sinn hitti ég gigtarlækni
sem rannsakaði gigt á Íslandi, hann vildi taka mér og manni mínum blóð
því við kæmum bæði frá Breiðafirði. Þaðan eru fínar gigtaættir og þær ein-
kennir að eðlast innbyrðis, sennilega til að viðhalda gigtinni. Ég held hefð-
inni og giftist Breiðfirðingi – en hann er auk þess að norðan og austan, við
hjónin erum af fimmta og sjötta.
Viltu segja mér nánar frá bernskustöðvunum?
Ég dvaldi mikið hjá Katrínu og Kristínu sem voru systur pabba í næsta
húsi. Katrín var læknir og Kristín hjúkrunarkona. Heima hjá þeim dundaði
ég mér og ef pabbi og mamma fóru burtu í ferðir gisti ég þar, þar var gott að
vera, þær voru strangar, ég átti til dæmis að læra að þakka fyrir mig, segja
takk við hæfi. Eitt sinn lofuðu þær mér dúkkulísu ef ég þakkaði fyrir mér
veittan beina en það tókst mér ekki og ég fékk ekki dúkkulísuna, þær stóðu
við sitt, að öðru leyti voru þær mjög skemmtilegar og góðar við mig. Ég
man eftir að hafa einu sinni sótt mjólk að búinu að Klömbrum þegar ég bjó
í Hlíðunum en á Vesturbrún var ég umkringd villtri náttúru á stóru holti og
þar hóf ég skólagöngu í Langholtsskóla. Mig minnir að ég hafi alltaf verið að
pota í nefið og tala við sjálfa mig, sennilega var mig að dagdreyma eins og
börn gera en ég var ekki bókaormur eins og syskini mín flest – þau sílásu.
Samt las ég heilmikið, krakkar gerðu það. Þegar Palli vinur minn kom í
heimsókn – ding dong – opnaði mamma fyrir honum og sagði: Hún er upp í
herbergi. Hann kom inn, ég rétti honum bók og við lásum þangað til einhver
hrópaði: Matur!
Manstu fyrstu minninguna?
Það er svindl að segja frá því afþví hún kom út á bók, í 90 sýni úr minni
mínu. Sennilega man ég hana afþví að ég var að gera eitthvað af mér – var
að varalita mig. Þá man ég eftir leik með Nonna bróður og vinkonu hans
Öbbu. Ég átti að leika barnið, var höfð undir borði og mátti ekki trufla þau.
En barnið varð þreytt og labbaði undan borðinu. Þá gekk Abba að exi sem