Tímarit Máls og menningar - 01.06.2016, Page 55
U m s k u r ð u r h u g a r fa r s i n s
TMM 2016 · 2 55
má ég segja. Eftir að fólkið við Gíneuflóa losaði sig undan yfirráðum hvíta
mannsins er ekki lengur talað um portúgölsku Gíneu og frönsku Gíneu, eins
og í gamla daga. Þær heita Gínea Bissau og Gínea Conakry og þar er ég nú.
Hér eru konur enn í þjóðbúningum. Tíminn stóð í stað og þjóðin hélt reisn
sinni og menningar-heil-yndum. Klæðist enn þeim búningum sem þjóðirnar
hér þróuðu með sér þegar islam og síðar kristnin kenndu þeim að nekt væri
dónaleg. Hér er fagur textíll framleiddur. Mynstruð bómull í öllum litum,
með prentmynstri og litasamsetningum. Þær svífa um konurnar, fulldans-
aðar, berandi þunga á höfði sínu. Með svo fagra rassa, þétta og bungaða undir
fögrum klæðum að ég styn yfirkomin af fegurð. Þótt gagnkynhneigð sé.
Reisn, fegurð, snyrtimennska. Hvað er þetta eiginlega að vera vanþróaður,
þráspyr ég mig. Við fórum á markaðinn. Ein konan að selja dúka var skuggi
í sólinni, í svartri alhyljandi búrku. Sást varla í augun. Þær eru hér ein og ein
af islamssið alhyljunar.
Fórum í sveitina í dag. Hér er fátækt og þurrt. Hvítum kiðlingi var fórnað
af mönnum úr moskunni, til að blessa lóð sem Sandra og Mamady voru að
kaupa undir hús. Á meðan við sátum á landi þeirra í forsælu og átum var
kiðlingurinn skorinn á háls. Át síðasta grasstráið, lagður niður, tekið fyrir
trýnið svo hann jarmaði ekki ögn, skorið hratt og ekkert heyrðist. Kjötið
gefið fátækum. Þau í hinum bílnum hlustuðu á kiðakið gráta alla leiðina
þangað.