Tímarit Máls og menningar - 01.06.2016, Qupperneq 56

Þ ó r u n n J a r l a Va l d i m a r s d ó t t i r
56 TMM 2016 · 2
Hér eru dýr í höfuðstað, eins og gömlu Reykjavík, maður vaknar við heim-
ilislegt hanagal. Í margvídd djúphljóða. Fyrst kannski hani í þarnæsta húsi.
Svo í hálfsofandi vöku minni í skynvídd höfuðs hinum megin við húsið.
Hænsnin eru alls staðar. Meira að segja inni í kjólabúð.
Hænsnin eru úti á beit að borða pöddur. Enda sé ég varla skordýr hér
í Gíneu. Lilja Sigurðardóttir, krimmahöfundur, varaði mig við því að líf-
heimurinn hér í Afríkuálfu væri miklu fátækari en í Ameríku. Við vorum
báðar ungar langdvölum í Mexíkó. Skýringuna gaf hún mér. Í Afríku hafa
grasbítar þróunarsögunnar étið upp urtategundir. Missi Flóra lokka úr hári
sínu útdeyja smádýr og pöddur með.
Inni í Conakry sér maður geitur. Það er vinalegt. Við höfum í þúsundir ára
lifað í sambýli við dýr. Ekki skrítið að fólk hangi í hundum sínum og köttum,
til að hafa eitthvað. Hér í Conakry sá ég stöku kött, einn dauðan í ræsinu.
Jú, ég sá fiðrildi. Bæði hvít stór og brún, sem hænurnar ná ekki að bíta. Og
furðuflugur risastórar loðnar. Moskítóblóðbítana sá ég ekki og lét mig engu
skipta þótt þær fengju sér sopa. Vitandi þó að þær geta borið malaríu og alls
kyns hrylling, vel sprautuð. Lífið er hættulegt og ég tek þátt í því.
Ég er í björtustu Afríku, vestast, þar sem tröllaskagi álfunnar skagar út í
Atlants haf. Sit við sama haf og sleikir strendur Íslands og hirti langalangafa.
Skoði maður heimskortið og leggi Afríku við Mið-Ameríku sést að þær lágu
saman í jarðsögutíma, áður en möttulstraumar klufu Pan-Geu. Miðgarðs-
ormur rak hægt og rólega upp höfuðið. Ísland.
Allt er hérna öðruvísi, tunglið lárétt en ekki lóðrétt, fólkið dökkt en ekki
fölt, sjóðheitt í stað ískulda, menningin tónlist og dans og rímna sögur í
Ein af saumastúlkum skraddarans. Nína, danssystir frá Ísrael, full aðdáunar.