Tímarit Máls og menningar - 01.06.2016, Side 126

Ó l ö f Þ ó r h i l d u r Ó l a f s d ó t t i r
126 TMM 2016 · 2
Hin, í rauninni hún sjálf, er þessi með kvíðahreiðrið, þessi sem kom áðan
dragandi töskuna inn á hótelherbergið. En kannski er þetta dálítið flóknara.
Þegar hún situr og horfir á sig í speglinum er hún ekki að hugsa um þetta,
því það er ekki fyrr en löngu síðar að hún skilur þetta með spegilmyndina
og sjálfa sig. Hún gerir sér ekki enn grein fyrir að til þess að gera allt sem
hún þarf að gera og lifa af verður hún að fara út úr sjálfri sér, loka sjálfið inni
og trekkja spegilmyndina upp svo hún geti farið af stað. Í augnablikinu, á
hótelherberginu, eru hún og spegilmyndin dálítið blandaðar, eins og ljóst og
dökkt deig sem hefur verið hrært saman, eins og í marmaraköku.
Hún minnist þess skyndilega að hafa heyrt vændiskonur segja að meðan
þær voru í vinnunni sinni við að tæma úr karlmönnum og hleypa þeim inn
í hin ýmsu göt á líkama sínum urðu þær að fara út úr sjálfum sér, annars
hefðu þær ekki getað lifað niðurlæginguna af. Þessa tilfinningu skilur hún
fullkomlega. Það er margt sem ekki er hægt að gera nema með því að fara út
úr sjálfum sér, bæði það sem er leiðinlegt og það sem er mjög erfitt. Þá væri
heldur ekki hægt að þola neitt, ekkert ofbeldi sem maður verður óhjákvæmi-
lega fyrir í lífinu. Til þess að lifa af verður maður líka að kunna að segja ósatt,
að ljúga, henni hefur aldrei fundist það vera synd þó að hún viti að hún hafi
gert of mikið af því um ævina. Lygi er oft sönn. Stundum hefur hún logið til
að sýnast merkilegri en hún er, stundum til að losna við erfiðleika, en aldrei
bara til að ljúga, hún er ekki svo ómerkileg. Lygin er synd ef maður trúir að
guð sé til en það hefur hún ekki gert síðan hún var unglingur og ýtti þeim
karlfauski út úr höfði sínu. Það er ekkert verra að ljúga en að þegja yfir ein-
hverju, og er ekki sagt að oft megi satt kyrrt liggja? Verra en að ljúga er að
særa einhvern, að vera vondur af ásettu ráði, það veit hún eftir að hún lenti
einu sinni í einelti og losnaði einmitt út úr því með dálítilli sannri lygi. Sumu
fólki finnst gott að særa aðra, því þá finnst því það sjálft verða merkilegra,
nýtur sín í grimmdinni. Það hefur hún vitað frá því að hún var barn.
Hvað segir spegilmyndin í dag? Þegar hún horfir á sig í svarta bolnum og
brosir framan í sig, sér hún að það er allt í lagi með andlit og skrokk, hún
er ekki of þreytuleg þrátt fyrir langa ferð í rútu, flugvél og annarri rútu og
að lokum langt labb með ferðatösku. Hún getur ekki orðið betri en þetta,
það er bara svona, þýðir ekkert að reyna að vera fallegri og betri. Þegar hún
verður búin að lesa yfir ræðuna og laga hana til ætlar hún að hátta snemma
og reyna að sofa eins vel og hún getur. Kannski taka svefntöflu, það þýðir
minni áhættu. Hún hefur alltaf svefntöflur með sér. Á morgun verður hún
að standa sig, eins og alltaf þegar hún er á ferðalögum, og reyndar hvar sem
hún er. Í þessu tilfelli er það ekki aðeins ræðan sem verður að vera góð,
heldur verður hún líka að vera fullkomin á meðan hún stjórnar fundinum.
Muna eftir að hrósa öllum fyrir það sem þær og þeir hafa sagt, og bæta ein-
hverju við frá eigin brjósti svo að þau beri öll virðingu fyrir henni og átti sig
á því hvað hún er klár og vel að sér. Þessu hvíslar hún að spegilmyndinni, því