Ófeigur - 15.08.1950, Qupperneq 5

Ófeigur - 15.08.1950, Qupperneq 5
ÖFEIGUR 5 shallhjálp, væri ekki annað sýnna, en að stjómarvöldin íslenzku hefðu orðið að biðja um samskot erlendis, líkt og gert var í sambandi við eldgos og hafís fyrr á tím- um. Svo hörmulegar afleiðingar fylgja í slóð þeirra auðnuleysingja, sem skildu ekki sumarið 1946, að „hið gullna augnablik" hafði gist þjóðina, en aðeins um stutta stund, því að forkólfar landsmálanna urðu þess ekki varir, fyrr en það var liðið hjá. Þetta var svo þýð- ingarmikill atburður, að þjóðin þarf að skilja til fulis hversu ógæfuna bar að höndum og á hverjum hvílir ægibyrði sektarinnar fyrir þessi hörmulegu mistök. Verður þá að rifja upp megindrættina í viðburðasögu þ>essa slysatímabils. II. Stríð við tvö stórvekli. Síðasta vetur stríðsins höfðu stórveldin að áeggjan Churchills og Roosevelts látið kalla saman alþjóðaþing í Bandaríkjunum til að stofna nýtt þjóðabandalag, i því skyni að freista að tryggja mannkyninu varanleg- an frið. Rússar gerðu þá kröfu, að engin þjóð mætti taka þátt í stofnþinginu nema hún hefði átt í stríði við Þjóðverja og Japansmenn. Islenzku kommúnist- arnir tóku upp þessa kröfu Rússa og kröfðust, á þing- fundi, að Island segði þessum tveim möndulveld- um stríð á hendur. Þetta var að vísu ekki öllu hættu- meiri hernaður heldur en þegar Þorbjörn öngull próf- aði vopn sín á líki Grettis Ásmundssonar. Möndul- veldin lágu vígð ósigri, lítils umkomin, á vígvellinum. En fyrir vopnlausa og friðsama þjóð var slík stríðs- yfirlýsing í einu háðuleg og hlægileg. Einar Olgeirsson og Brynjólfur Bjarnason beittu sér með harðræði á þingi fyrir þessari þátttöku íslendinga í stríðinu. Komst Einar Olgeirsson svo að orði, að öll von um gæfuríka framtíð þjóðanna væri bundin við inngöngu í þjóða- bandalag þetta. Utan við bandalagið væri engin von um giftu og gengi. Þingmenn borgaraflokkanna voru mótfallnir þessu herskaparævintýri, sem von var. Þeir fengu, auk þess, öflugan stuðning frá almenningi í Reykjavík. Fordæmdu allir sæmilegir menn málstað Rússa og þeirra erindreka, og töldu þessa stríðsyfir- lýsingu bæði hættulega og auðvirðilega. Brátt kom í Ijós, að unnt var að komast í þetta nýja bandalag á
Qupperneq 1
Qupperneq 2
Qupperneq 3
Qupperneq 4
Qupperneq 5
Qupperneq 6
Qupperneq 7
Qupperneq 8
Qupperneq 9
Qupperneq 10
Qupperneq 11
Qupperneq 12
Qupperneq 13
Qupperneq 14
Qupperneq 15
Qupperneq 16
Qupperneq 17
Qupperneq 18
Qupperneq 19
Qupperneq 20
Qupperneq 21
Qupperneq 22
Qupperneq 23
Qupperneq 24
Qupperneq 25
Qupperneq 26
Qupperneq 27
Qupperneq 28
Qupperneq 29
Qupperneq 30
Qupperneq 31
Qupperneq 32
Qupperneq 33
Qupperneq 34
Qupperneq 35
Qupperneq 36
Qupperneq 37
Qupperneq 38
Qupperneq 39
Qupperneq 40
Qupperneq 41
Qupperneq 42
Qupperneq 43
Qupperneq 44
Qupperneq 45
Qupperneq 46
Qupperneq 47
Qupperneq 48
Qupperneq 49
Qupperneq 50
Qupperneq 51
Qupperneq 52
Qupperneq 53
Qupperneq 54
Qupperneq 55
Qupperneq 56
Qupperneq 57
Qupperneq 58
Qupperneq 59
Qupperneq 60
Qupperneq 61
Qupperneq 62
Qupperneq 63
Qupperneq 64
Qupperneq 65
Qupperneq 66
Qupperneq 67
Qupperneq 68

x

Ófeigur

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Ófeigur
https://timarit.is/publication/1352

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.