Ófeigur - 15.08.1950, Blaðsíða 7

ÓFEIGUR
7
vernd og innfæddra réttindi um verzlunaraðstöðu í
Bandaríkjunum. Hélt ég ýtarlegan fyrirlestur um þetta
mál í Gamla Bíó í Reykjavík og sendi hann síðar prent-
aðan á hvert heimili í landinu. Verzlunarstéttin í Reykja-
vík hafði fullan skilning á málinu. Ekki var hægt að
segja það sama um kaupfélögin. Höfðu margir af helztu
valdamönnum í tveim sögufrægum kaupfélögum mik-
inn en þó leyndan viðbúnað til að fella mig frá endur-
kjöri í Þingeyjarsýslu. Þótti þessum mönnum mest und-
ir því komið, að ekki ætti sæti á þingi svo mikið sem
einn maður, er væri gæddur þeim hæfileikurn, að geta
og vilja segja þjóðinni satt urn stærsta velferðarmál,
sem nokkurn tíma hefur þurft að ráða fram úr á
hennar vegum.#) Þó að allmargir af Ieiðtogum sam-
vinnufélaganna sýndu lítinn þegnskap eða þroska í þetta
sinn, þá er aðra sögu að segja frá fólkinu í Þingeyjar-
sýslu. Veitti það mér glæsilegt fylgi. Stóðu þar saman
nálega allir hugsandi og vel viti bornir menn í sýsl-
unni, jafnt Framsóknar- og Sjálfstæðismenn. Kosning
mín þetta vor sannaði ótvírætt, að þjóðin vildi bjárga
sér úr margföldum háska um efnahag, frelsi, líf og
limi. En þá skorti þrek og dug í þinglið borgaraflokk-
anna. Þegar kom til samninga við Bandaríkin um haust-
ið 1946, voru viðskiptamálin algerlega ■ lögð á hilluna.
Herverndin fór sömu leið. En með því að fórna for-
sætisráðherratign sinni og leggja sig og vin sinn, borg-
arstjórann í Reykjavík, í lífshættu í átökum við óðan
skríl, tókst Ólafi Thors að fá Alþingi til að samþykkja
samning um að Bandaríkin mættu nota flugvöílinn í
Keflavík í fimm ár til að halda uppi samgöngum við
*•) Sjaldan mun meira fé og vinnu hafa verið varið til að
fella þingmann, heldur en gert var í sambandi við kosningu mína
vorið 1946. Fóru sendimenn um allt héraðið tii að afflytja mig.
Formaður Sambandsins, Einar bóndi Árnason á Eyrarlandi, fór
heim.á flesta bæi í mannmörgum hreppum í Þingeyjarsýslu til
að ráða fólki frá að kjósa mig. Forsprakkar úr liði samvinn-
unnar í Eyjafirði og Þingeyjarsýslu höfðu leynifundi á Akur-
eyri til að skipuleggja áhlaupið. Valdamenn í Reykjavík og
norðanlands létu það boð út ganga, að jeppar og ný heyvinnu-
tæki skyldu verða sjaldséðir gripir á heimilum, sem fylgdu
Ameríku-agentinum. Var ekkert til sparað, en lítið vannst á.
Vitsmunir og mannheill Þingeyinga stóðst raunina. Svöruðu kjós-
endur mínir því svo, að öll þjóðin ætti að geta drepið sig úr
dróma þetta vor.