Ófeigur - 15.08.1950, Blaðsíða 35

ÓFEIGUR
35
ur til starfs með þingræðismönnum og að forráða-
menn kommúnista væru allir sekir um samsæri gegn
Alþingi og lögum og rétti í landinu. Ég leiddi þá hug-
ann að öðru kvöld í sama sal haustið 1944, þegar ég
mælti fyrir vantrausti á hendur stjórn Ólafs Thors, sök-
um þess að kommúnistar voru þar í virðulegum em-
bættum og náinni samvinnu við marga borgaralega
) þingmenn. Þá lýsti ég hinu seka eðli kommúnista líkt
og borgararnir gera nú. En fyrir svo skömmum tíma
höfðu allir þessir menn greitt atkvæði móti vantraustinu
eða neitað að styðja það. Margt mundi nú betur fara
hér á landi, ef þingmenn og stjórnmálaskörungar borg-
araflokkanna hefðu í tíma séð í anda þá sjón, sem blasti
við þeim og allri þjóðinni 30. marz 1949: Þinghúsið brot-
ið af óðum skríl. Þingið umsetið eins og f jandmanna-
her væri í landinu. Torgið kringum mynd Jóns Sigurðs-
sonar iðandi mannhaf, þar sem æstur skríll grýtti lög-
gjafarsamkomu þjóðarinnar með römmum formæling-
um.
Uppreist kommúnista 30. marz 1949 mistókst. Þátt-
taka Islands í Atlantshafsbandalaginu var ákveðin á
löglegan hátt. Utanríkisráðherrann komst til Washing-
ton í tæka tíð til að stofna bandalagið með öðrum þjóð-
um. En þátttaka Islands var, eins og málum var komið,
byggð á línu Eysteins Jónssonar. Hann hafði flutt sam-
herjum sínum þá vitneskju frá kunnáttumanni, er hann
hafði talað við vestanhafs, að vesturveldin gætu jafn-
an orðið fyrri til en Rússar að koma hingað vopn-
uðu liði til varnar, ef styrjöld væri í aðsigi. Við þetta
var látið sitja. Hinar ellefu bandalagsþjóðirnar eyða
| afar miklu fé og orku til að treysta vamir sínar
móti hugsanlegri árás Rússa. Island var nú eini blett-
urinn í öllum löndum vesturþjóðanna, sem var alger-
1 lega opinn og óvarinn, þrátt fyrir vamarbandalagið.
Líf og lán allrar íslenzku þjóðarinnar hvíldi nú á van-
þekkingu Eysteins Jónssonar og einhvers liðsforingja
vestan hafs, sem á að hafa látið í Ijós þá skoðun, sem
enginn heilskyggn maður leggur trúnað á. Árás Japana
á Perluhöfn lánaðist prýðilega, þrátt fyrlr njósnarkerfi
Bandaríkjanna. Höfuðóvinur Ameríkumanna, Japan,
hafði undirbúið atlögu að stærstu flotastöð þeirra
með svo mikilli leynd, að árásin heppnaðist sam-
kvæmt áætlun. Þessi sigur Japana var svo þýðingar-
j