Ófeigur - 15.08.1950, Blaðsíða 59

ÖFEIGUR
59
nreyrar létu þetta eftir forráðamönnum flokkanna í
Reykavík, en Framsóknarmenn og Sjálfstæðismenn í
hinum norðlenzka höfuðstað sendu fulltrúa til höfuð-
stöðvanna syðra með ströngum skilaboðum um varnar-
kröfur, sem ekki yrði hopað frá. Um sama leyti og
þetta gerðist, komu 30 íslenzkir flugmenn til ríkis-
stjómarinnar og buðu þjónustu sína við byrjunarstörf
í þágu landvarnanna. Þetta tilboð hafði sögulega þýð-
ingu, því að það var fyrsta merki, sem kom fram opin-
berlega, að íslenzkir menn vildu taka þátt í vörn ætt-
jarðarinnar. Þá tóku ungir menn að streyma í sendi-
sveit Bandaríkjanna í því skyni að bjóða sig fram
sem sjálfboðaliðar í her Bandaríkjanna í Kóreu. Banda-
ríkin taka ekki útlendinga í her sinn, en tilboð hinna
ungu manna sannaði, að ekki var allur hernaðarhug-
ur þrotinn í íslendingum.
Einn af helztu áhrifamönnum í Suður-Múlasýslu og
stuðningsmaður Eysteins Jónssonar, taldi vera um van-
rækslu að ræða frá hálfu Atlantshafsríkjanna, að hafa
ekki sent hingað varnarlið til að fyrirbyggja innrás.
Vegna samtaka stjórnmálaflokkanna um að loka blöð-
unum fyrir öllum greinum urn hættu þjóðarinnar, gátu
menn út um land alls ekki áttað sig á réttum rökum
í málinu. Forráðamenn þjóðarinnar höfðu harðbann-
að bandalagsþióðunum að skipta sér af varnarleysi lands-
ins. Sökin hvíldi á línuliði Eysteins Jónssonar, en ekki
á forráðamönnum bandalagsins.
Þegar ég hafði lokið þeim fjórum erindum um frið
og stríð, sem ég ætlaði að flytja í Reykjavík og nær-
liggjandi héruðum, fékk ég mjög vinsamleg tilmæli
frá 36 áhrifamönnum á Isafirði um að koma til þeirra
og flytja erindi mitt þar. Ég þakkaði boðið, en sagð-
ist ekki komast yfir að flytja erindið svo víða sem
mér þætti við þurfa, og gerði ráð fyrir að gera ritling
um málið, þar sem ég gæti lagt fram meiri og fleiri
rök fyrir allan almenning í landinu, heldur en komið
yrði við í einni ræðu. Mundi ég mæta áhuga Isfirð-
inga með því að sendi þeim erindið prentað. Ríkis-
stjórninni fór nú að verða ljóst, að ekki yrði öllu lengur
hægt að búa við línu Eysteins Jónssonar, heldur mundi
sýnu nær að líta á sterkar vígvélar sem þjóðarnauð-
sjm. Lange, utanríkisráðherra Norðmanna, kom til
Reykjavíkur í byrjun september. Áður en hann fór, lét