Tímarit Máls og menningar - 01.09.2005, Side 29

Veiðimaður, spjátrungur og innlifun
sé jafnframt fulltrúi innlifunarinnar í skáldsögu. Allt frá dögum Rouss-
eaus hefur sú hugmynd verið sterk meðal hugsandi manna að vaxandi
tækni og siðmenningu fylgi vaxandi harka og firring. Þannig er það
ekki í Skugga-Baldri en þar með er þó ekki sagt að Sjón ráðist til atlögu
við hinn rousseauíska arf. Þvert á móti finnst mér að sagan grafi undir
hvers kyns tvígreiningu, hvort sem er í mann eða dýr, náttúru eða sið-
menningu, fáfræði eða upplýsingu eða í Gemeinschaft og Gesellschaft.
Og Friðrik B. Friðjónsson er þrátt fyrir allt engin hetja heldur aðeins
upplýstur maður, svolítið spjátrungslegur. Sem er ekki endilega tekinn
hátíðlega sem manngerð heldur maður sem nær sambandi við hið góða
í sjálfum sér og nær að gera rétt. Kannski ekki endilega vegna menntun-
ar og siðfágunar. Aðrir hefðu getað gert það sama og hann ef þeir hefðu
viljað.
Þrátt fyrir allt er maðurinn ekki aðeins skuggabaldur heldur býr inn-
lifunin líka í honum. Þó að Öbbu hafi verið vísað úr kirkjunni eignaðist
hún samastað að lokum.
TMM 2005 • 3
27