Tímarit Máls og menningar - 01.09.2005, Side 83

Menningarvettvangurinn
latneskra miðaldabókmennta þó að lærðir menn kjósi nú á dögum ævinlega
fremur að benda á evrópskar fyrirmyndir en mæra frumleika. „But their
literature’s differences from those of Latin Europe are at least as great as any
debts or similarities,“ fullyrðir Shippey og ég játa að rök hans eru bæði sjarm-
erandi og sannfærandi.
Saknað
Þorsteinn Gylfason heimspekiprófessor lést 16. ágúst síðastliðinn, 63 ára.
Hann er vinum sínum og félögum, nemendum og öðrum skjólstæðingum
harmdauði. Aðstandendur þessa tímarits minnast hans með virðingu og þakk-
læti fyrir efni sem hann lét því í té gegnum árin og sjá mikið eftir því sem hann
var búinn að gefa fyrirheit um í framtíðinni.
Þorsteinn var einstakur snillingur á íslenskt mál og það kom ekki síst fram í
ljóðaþýðingum hans sem margar eru afburðagóðar. Þessum fátæklegu kveðju-
orðum fylgir þýðing hans á broti úr hinu mikla kvæði rómverska skáldsins
Lucretiusar frá fyrstu öld eftir Krists burð, „De rerum natura" (Um eðli hlut-
anna) II, tekin úr bókinni Sprek afreka (1993):
HVER?
Hver getur hamramri hendi haldið í öflugum taumi
ómælisdýpinu, öllu ægt milli himins og jarðar?
Hver veldur þrotlausum hvörfum hvelanna smærri og stærri?
Hver vermir upphimins eldum öll hin frjósömu sáðlönd?
Hver er hvarvetna í senn og hvað sem tímanum líður?
TMM 2005 • 3
81