Heilbrigðisskýrslur - 01.12.1955, Síða 214

1955
— 212 —
hann hefur væntanlega orðið fyrir
andlegum áverka (Verschiittungsnev-
rose), sem jafngildir meiri háttar lík-
amlegu slysi. Er slíkt ekki óþekkt og
kom ósjaldan fyrir í skotgrafastríði
fyrri heimsstyrjaldar.
Væri rétt að fá umsögn taugalæknis
um það atriði og batahorfur sjl.“
9. VottorS ..., sérfræðings i húð-
sjúkdómum, dags. 28. apríl 1956, svo
hljóðandi:
„B. M-son, f. 30. apríl 1923, hefur
verið sjúkrasamlagssjúklingur minn
siðan 1952.
SíSan hann slasaSist 21. febrúar
1952, hefur hann aldrei veriS heill
heilsu, sbr. vottorS frá sérfræSingum
í neurologi og orthopædi.
Eftir slysiS var hann alveg óvinnu-
fær i 2 ár. Frá apríl 1954 vann hann
viS létta byggingarvinnu í tæpt Vz ár.
ViS þessa vinnu hafSi hann stöSugt
sára verki í mjóbaki og þreytuverk i
v. öxl og varS því aS hætta. Hann
kveSst aldrei hafa haft nein slík ó-
þægindi fyrir slysiS og vann þá erfiSa
vinnu, bæSi til sjós og lands.
Hann reyndi aftur aS vinna létt
störf á Keflavíkurflugvelli í janúar—
júní 1955, en varS aS hætta vegna
þreytu og verkja í baki. SiSan hefur
hann veriS alveg óvinnufær. Hann
þreytist fljótt viS alla áreynslu og
þolir sízt beygju í mjóbaki.
Hann kvartar auk þess um minnis-
leysi og svitnar miki8.“
10. VottorS . .. [fyrrnefnds sérfræS-
ings i Ivflækningum undir liS 2, 3 og
5 hér aS framan], dags. 6. maí 1956,
og er niSurstaSa hans á þessa leiS:
„Þar eS ekkert nýtt hefur komiS
fram í málinu og lýsing beggja áSur-
nefndra sérfræSinga [í taugasjúkdóm-
um og bæklunarsjúkdómum] á slasaSa
kemur heim viS kynni min af slasaSa
(síSast í desember 1955), sé ég engan
grundvöll fyrir breytingum á þeim á-
lyktunum, sem ég gerSi 1953 og í des-
ember 1955, og tel, aS matiS verSi aS
haldast óbreytt eSa 30%.“
Auk þeirra vottorSa, sem nú hafa
veriS talin, liggja fyrir í málinu lækn-
isvottorS um slys, sem stefnandi varS
fyrir hinn 9. júlí 1943 og 12. maí 1951,
og vottorS um veikindi stefnanda á
árinu 1949. Um varanlega örorku er
eigi rætt í vottorSum þessum.
Málið er lagt fyrir læknaráð
á þá leið,
aS beiSzt er umsagnar um eftirgreind
atriSi:
1. Hvort ætla megi, aS B. Þ. M. M-
son hafi hlotiS varanlega örorku, sem
telja megi eSlilega afleiSingu af slysi
því, er hann varS fyrir hinn 21. febr-
úar 1952.
2. Ef álitiS er, aS B. Þ. M. M-son
hafi hlotiS varanlega örorku, sem telja
megi eSlilega afleiSingu af greindu
slysi, þá óskast sú örorka metin.
MáliS var lagt fyrir réttarmáladeild
ráSsins. Afgreiddi deildin þaS meS á-
lyktunartillögu á fundi hinn 28. des-
ember 1956, en samkvæmt ósk eins
læknaráSsmanns var máliS boriS und-
ir læknaráS í heild. Tók ráSiS máliS
til meSferSar á fundi hinn 10. janúar
1957, og var eftir ýtarlegar umræSur
samþykkt aS afgreiSa þaS meS svo
hljóSandi
Ályktun:
Ad 1: Af þeim gögnum, sem fyrir
liggja, verSur ekki séS, aS B. Þ. M.
M-son sé haldinn neinum líkamlegum
örkumlum, sem rekja megi til slyssins,
er hann varS fyrir hinn 21. febrúar
1952.
Ad 2: Hins vegar er mögulegt, aS
stefnanda hafi orSiS mikiS um slysiS
og hlotiS andlegan áverka af þvi.
Vegna þessa möguleika telur læknaráS
hæfilegt, aS varanleg örorka stefnanda
verSi metin 10%.
Málsúrslit: Með dómi aukaréttar Árnes-
sýslu, kveðnum upp 8. apríl 1958, var stefnda,
Sogsvirkjun, sýknuð af kröfum stefnanda og
málskostnaður látinn falla niður.
Stefnda, Fosskraft, var dæmt til að greiða
stefnanda kr. 16440.00 með 6% ársvöxtum frá
21. febrúar 1952 til greiðsludags og kr. 2500.00
í málskostnað.
Fébótaábyrgð var lögð á stefnda, Fosskraft,
að % hlutum.
Áður en dómur gekk, hafði stefnandi feng-
ið greiddar kr. 80908.70 frá Tryggingastofnun
rikisins.
2/1957.
Bæjarfógeti í HafnarfirSi hefur meS
bréfi, dags. 27. febrúar 1957, sam-