Þjóðmál - 01.03.2020, Blaðsíða 74

Þjóðmál - 01.03.2020, Blaðsíða 74
72 ÞJÓÐMÁL Vor 2020 Það var því einn kaldan desembermorgun árið 1919 að Lemeshev lagði af stað til borgarinnar Tver í næsta nágrenni við Staroye Knyazevo til að þreyta frumraun sína sem söngvari. Efnisskráin samanstóð af tveimur aríum og nokkrum rússneskum þjóðlögum og nægði, þótt fábrotin væri, til að vinna hug og hjörtu áhorfenda. Fjölskylda Lemeshevs var lítt efnum búin og hafði því ekki ráð á að kosta hann til háskólanáms. Til þess að láta drauminn rætast innritaðist hann því í herskóla í Tver árið 1921, en innan vébanda skólans var lítil listadeild. Hæfileikar Lemeshevs duldust þó engum og innan tíðar hlaut hann styrk til að nema söng við Listaháskólann í Moskvu og óperustúdíó Bolshoj-leikhússins undir leiðsögn leikstjórans Stanislavskys. Lemeshev útskrifaðist 1925 og fékk þegar samning við Bolshoj-óperuna en aðeins upp á smærri hlutverk. Hann afréð því að flytja sig um set og syngja stærri hlutverk við minni hús, fyrst í Sverdlovsk (nú Jekaterinborg) árið 1926 og síðar í bæði rússnesku óperunni í Harbin í Kína og loks í Tiblisí í Georgíu. Lemeshev sneri aftur í Bolshoj-leikhúsið 1931 og söng sem aðaltenór við húsið til 1956 ásamt aðalkeppinauti sínum, Kozlovsky. Við Bolshoj-óperuna söng Lemeshev öll helstu rússnesku hlutverkin en hann lét þó ekki hvað síst að sér kveða í ítölskum og frönskum hlutverkum. Hér má nefna Alma- viva greifa í Rakaranum í Sevilla, Alfredo í La traviata, Greifann af Mantúa í Rígólettó og Rodolfo í La bohème; enn fremur má tína til Nadir í Perluköfurum Bizets, Fra Diavolo í samnefndri óperu Aubers, titilhlutverkið í Werther eftir Massenet og þó ekki hvað síst hlutverk Fausts í samnefndu verki Gounods. Uppistaðan var þó rússnesk hlutverk. Oftast söng hann hlutverk Lenskís í Évgení Onegin eftir Tsjaíkovsky, hlutverk sem hann söng fimm hundruð og einu sinni á sviði, fyrst árið 1927 og í síðasta skipti í tilefni af sjötugs- afmæli sínu 1972 – þá að undangengnum þremur hjartaáföllum og með annað lungað samfallið. Það er haft fyrir satt að Lemeshev hafi lifað sig algjörlega inn í hlutverk skáldsins unga og að einkenni sem Alexander Púshkin léði Lenskí hafi endurspeglast í fari söngvarans, það er að segja karakter sem er duttlunga- fullur, harmrænn og kannski eilítið einfaldur. Helsti keppinautur Lemeshevs var, eins og fyrr segir, Ivan Kozlovsky. Þeir voru gjörólíkir til orðs og æðis; Lemeshev hlédrægur og fágaður en Kozlovsky meira út á við og þreifst best á ótakmarkaðri athygli aðdáenda sinna. Kozlovsky hafði líka betri hæð en Lemeshev – það var óumdeilt – og ólíkt Kozlovsky átti Lemeshev átti það til að klikka á viðkvæmum stöðum þar sem reyndi mikið á háa tónsviðið. Kozlovsky var líka frægur fyrir alls kyns sýndarmennsku og var raunar umdeildur. Breskur gagnrýnandi orðaði það eitt sinn svo að ein hugsanleg leið til að skipta heiminum væri á milli aðdáenda og andstæðinga Kozlovskys og hann átti það sannarlega til að vera smekklaus – því er ekki að neita – jafnvel á mælikvarða tíðarandans. Því má líka bæta við að Kozlovsky var eftirlætissöngvari Stalíns og eru til ýmsar sögur af samskiptum þeirra. Stalín átti það til að kalla eftir söngvaranum á ólíklegustu tímum sólarhringsins og leika sjálfur undir á píanó þegar Kozlovsky söng. Vinskapur þeirra varð þó ekki til þess að Kozlovsky fengi að syngja á Vesturlöndum, enda kom hann aldrei fram utan Sovét ríkjanna.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100

x

Þjóðmál

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Þjóðmál
https://timarit.is/publication/1175

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.