Þjóðmál - 01.03.2020, Síða 77

ÞJÓÐMÁL Vor 2020 75
Má Guðmundssyni seðlabankastjóra hafði
verið boðið til fundarins en tjáð að hann
hæfist klukkan 20. Það var gert að undirlagi
Sigmundar Davíðs sem vildi sýna honum að
Seðlabankinn væri ekki í bílstjórasætinu í
þeirri vinnu sem framundan var. Þegar Már
kom á Þingvöll gekk hann glaður og reifur
inn í hópinn en varð þess fljótt áskynja að
athöfnin hafði byrjað nokkru áður. Nærstaddir
tóku eftir því að við það fölnaði hann og varð
órór. Móttakan stóð til miðnættis og voru
gestir fluttir til Reykjavíkur í rútu. Már hafði
hins vegar látið sækja sig nokkru áður og
horfið brúnaþungur á braut.
Má Guðmundssyni hefur sjálfsagt ekki verið
rótt yfir stöðu sinni á þessum tíma. Fjármála-
ráðuneytið hafði loks auglýst stöðu seðla-
bankastjóra lausa til umsóknar hinn 2. júní.
Hann var þögull um fyrirætlanir sínar til að
byrja með á meðan hann kannaði baklandið.
Það var ekki fyrr en Már mætti í viðtal í
sjónvarpsþættinum Eyjunni 15. júní að hann
staðfesti að hann væri meðal umsækjenda.
Sumir glöddust meira en aðrir.
„Fagnið! Stjórnandi Seðlabanka Íslands, Már
Guðmundsson, hyggst sækja um stöðu seðla-
bankastjóra fimm ár til viðbótar,“ skrifaði Einar
Karl Haraldsson í fréttabréfi sínu til kröfuhafa.
Tekur Einar Karl fram að Már hafi greint frá
þessu í sjónvarpsþætti á Stöð 2 undir stjórn
Björns Inga Hrafnssonar, fyrrverandi áhrifa- og
innanbúðarmanns hjá Framsóknarflokknum,
og eins eigenda vefsíðunnar Eyjunnar. Sá
sjónvarpsþáttur „sé í auknum mæli að verða
vettvangur fyrir fulltrúa ríkisstjórnar innar og
embættismenn til að skýra mál sitt“.
Einar Karl skrifaði að tímasetning þessarar
yfirlýsingar og hve sjálfsöruggur Már hefði
verið í framkomu sinni væru álitin merki um
að Ríkisendurskoðun hefði „sýknað“ hann
vegna málskostnaðarmálsins. Þarna var
Einar Karl að vísa í nýlegar fréttir þess efnis
að Már hefði haldið því leyndu að Seðla-
bankinn greiddi fyrir málsókn hans sjálfs
gegn bankanum vegna launadeilu. Málið
var auðvitað hið vandræðalegasta og margir
stjórnarliðar töldu Má þurfa að gjalda þess.
Einar Karl Haraldsson hélt áfram að upplýsa
kröfuhafa. Í skýrslu við þetta tækifæri kvaðst
hann hafa verið í sextugsafmæli Más
Guðmundssonar í tónlistarhúsinu Hörpu
laugar daginn 21. júní. Ólafur Ragnar
Grímsson, forseti Íslands, hefði þar flutt „fram-
boðsræðu fyrir Má“. Taldi Einar Karl einsýnt að
forsetinn væri að senda skilaboð til fjarstaddra
ráðherra í ríkisstjórninni. „En yðar trúr frétta-
ritari var að sjálfsögðu á staðnum, sem vinur
fjölskyldunnar,“ skrifaði Einar.
Rétt eftir miðjan júlí var upplýst að hagfræði-
prófessorarnir Friðrik Már Baldursson og Ragnar
Árnason væru, ásamt Má Guðmundssyni,
taldir hæfastir umsækjenda til að gegna stöðu
Seðlabankastjóra að mati hæfisnefndar sem
fjármála- og efnahagsráðherra hafði skipað. Nú
var forystumönnum ríkisstjórnar innar vandi
á höndum þar sem þeir vissu um megna
óánægju margra með störf Más. Þá fór hrollur
um suma embættismenn fjármálaráðuneyti-
sins og Seðlabankans yfir þeim möguleika að
Ragnar Árnason yrði ráðinn. Hann hafði gagn-
rýnt mjög vinnubrögð starfsmanna bankans
og töldu þeir þar af leiðandi ráðningu hans
beina ögrun við þá. Ragnar hafði meðal
annars farið hörðum orðum um stjórnsýslu
Gjaldeyriseftirlitsins. Embættismenn gera
ekki að gamni sínu, segir í leikritinu Nas-
hyrningunum eftir Eugene Ionesco en Einar
Karl benti á skemmti legar þversagnir í þessu
öllu í skýrslu sinni þegar hann upplýsti lesen-
dur sína um að Már og Ragnar væru báðir
fyrrverandi vinstrimenn. „Erum við það ekki
allir?“ spurði Einar Karl í framhaldinu.
Már Guðmundsson beitti sér einnig hart í
málinu. Hann átti samtöl við Bjarna
Benedikts son fjármálaráðherra sem hafði
veitingarvaldið og kvaðst vera reiðubúinn
að vera tiltölulega stutt í viðbót sem seðla-
bankastjóri. Hann vildi þó fara út um aðal-
dyrnar en ekki vera rekinn út bakdyramegin.
Már sagði skyndileg starfslok spilla fyrir
möguleikum sínum á góðri stöðu erlendis.