Rit Landbúnaðardeildar : B-flokkur - 01.10.1953, Page 78

76
milli A-flokks og B-, C- og D-flokks livors um sig. Einnig var raun-
hæfur munur á þessum málum milli E- og' C-flokks i 95% tilfella, en
þótt þessi mál í E-flokki væru hærri en i B- og D-flokki var sá munur
eklci raunhæfur.
12. Enginn raunhæfur munur var á fótleggjarmálum flokkanna, er
sýnir, að öll hin bráðþroskaðri bein og Iíklega öll beinagrindin hefur
náð eðlilegum þroska við 28 mánaða aldur hjá ánum, sem gengu með
lambi veturgamlar.
13. Mun meiri munur var á milli flokkanna á málum þeim, sem
tekin voru á þverslcurðarfleti fallanna við aftasta rif, en á útvortis- og
fótleggjarmálunum. Sá munur var háðari því, hvort ærnar gengu með
lambi eða voru geldar tvævetrar heldur en hinu, hvort þær voru dilk-
gengar eða algeldar veturgamlar.
14. Enginn raunhæfur munur var á milli flokkanna á breidd bak-
vöðvans (A). Þykkt bakvöðvans (B) var nokkru meiri á geldærflokk-
unuin (A- og E-fl.) en á mylkærflokkunum og nálgaðist munur þessi
að vera raunhæfur í 95% tilfella, því nær enginn munur var á þykkt
bakvöðvans í mylkærflokkunum innbyrðis, en þó var hann þynnstur á
tvílembunum (D-fb). Frá 16—28 mánaða aldurs hafa ærnar, sem gengu
með lambi veturgamlar, því nær alveg unnið upp það þroskatap á
vöðvaþykkt, sem þær urðu fyrir við að mjólka lambi veturgamlar.
15. Fitumálin eru mun hærri á geldu tvævetlunum (A- og E-fl.)
en á þeim dilkgengnu. Munurinn á öllum fitumálunum í A-fl. og mylk-
ærflokkunum hverjum fyrir sig er raunhæfur í 95—99.9% tilfella, nema
munurinn á C-málinu í A- og B-flokki er ekki raunhæfur. Munurinn á
þessum málum í mylkærflokkunum (B-, C- og D-fl.) innbyrðis er ekki
raunhæfur, þótt ærnar, sem voru geldar veturgamlar (B-fl.) hafi öll
fitumálin noklcru hærri en þær, sem gengu með lambi veturgamlar.
Fitumálin í E-flokki voru lægri en í A-flokki, þótt sá munur sé ekki
raunhæfur. Tvævetlurnar, sem gengu með lainbi veturgamlar, hafa
því að verulegu en ekki öllu leyti unnið upp frá 16—28 mánaða aldurs
það þroslcatap á fitunni, sem þær urðu íyrir við að ganga með lambi
veturgamlar.
16. Raunhæfur munur var á hæð háþornsins (S) í D-flokki og í
hinum flokkunum hverjum fyrir sig. Sá munur mun fremur orsakast
af ætterni en uppeldi.
17. Diikar undan tvævetlunum, sem voru algeldar veturgamlar (B-
flokkur), höfðu um 0.5 kg þyngra meðalfall en dilkar undan þeim,
sem gengu með lambi veturgamlar (C-fb). Þessi munur var ekki raun-
hæfur og mun fremur orsakast af því, að lömbin undan C-flokks ánum
voru aðeins yngri, er þeim var slátrað, en lömbin undan B-flokks ánum,
en af því að C-flokks ærnar hafi mjólkað minna en hinar.
18. Niðurstöður rannsóknanna í þessum kafla leiða í Ijós, að ær,
sem orðið hafa fyrir álíka þroskatapi fram til 16 mánaða aldurs við
að ganga með lambi veturgamlar, eins og lýst cr í kafla I, vinna upp