Strandapósturinn - 01.06.1981, Síða 30

væri kominn heim, því svo skein umhyggjan og hlýjan úr úr
orðum hennar og athöfnum.
Meðan á þessu stóð, spurði fólkið mig spjörunum úr um ferð
mína og önnur tíðindi. Leysti ég úr því eftir bestu getu. Sagði
það mér, að örstutt væri frá Amarholti að Hvítárbakka. Ferðinni
væri nánast lokið. Þótti mér það góðar fréttir.
Þegar ég hafði matast komu til mín tveir unglingspiltar, synir
hjónanna, og buðu mér að koma upp í baðstofu og spila. Leist
mér vel á það. fjórði maður var vinnumaður á bænum, dálítið
við aldur. Spiluðum við nú vist fram eftir kvöldinu og gleymdi ég
allri þreytu og áhyggjum í fyrsta skipti frá því ferðin hófst.
þegar leið að háttatíma kom húsmóðirin og sagði að nú væri
mál að hætta og timi til kominn fyrir lúinn ferðamann að fara að
sofa. Við lögðum óðar frá okkur spilin og vísaði hún mér á rúm,
sem ég átti að sofa í. Ég háttaði strax og var ekki fyrr lagstur út
af, en ég var steinsofnaður og vaknaði ekki fyrr en næsta morgun,
þegar húsfreyja kom með morgunkaffið að rúmi mínu, þá liðið
langt fram á morgun og allt fólkið löngu komið á fætur og til
vinnu sinnar. Færði húsfreyja mér einnig sokka mína, þvegna og
þurra, og var nú mikil munur á þeim, eða kvöldið áður. Sagði
hún mér að bóndi sinn vildi hafa tal af mér, þegar ég væri
koininn á fætur. Ég gerði kaffinu og kökunum góð skil og flýtti
mér svo í fötin. En það sem mig undraði mest var það, að öll
þreyta var horfin, ég var eins og nýr maður. Svona var gott að
gista í Arnarholti, hjá Ragnheiði Torfadóttur og Hirti Snorra-
syni, alþingismanni.
Húsfreyja fylgdi mér nú til skrifstofu bónda síns, þar sem hann
sat við skrifborð sitt, hlaðið bókum og skjölum. Ekki laust við að
ég væri dálítið feiminn við svona háttsettan mann, en það hvarf
brátt, því hann var hinn alúðlegasti. Ræddu þau hjónin við mig
um stund. Þegar ég spurði húsbóndann hvað ég ætti að borga
fyrir næturgreiðann, bandaði hann frá sér með hendinni og
kvaðst ekki vera vanur að selja gistingu. Síðan kvaddi ég þing-
manninn og þakkaði með eins vel völdum orðum og ég gat fyrir
móttökumar, en hann óskaði mér alls góðs. Frú Ragnheiður
fylgdi mér svo út á hlað og sýndi mér stefnuna, sem halda skyldi.
28