Strandapósturinn - 01.06.1981, Qupperneq 44

„Þegar við sáum hvað verða vildi, fluttum við nokkrar tunnur á
land, stöfluðum þeim og strengdum segl yfir, þannig að við
fengum dálítið skjól næstu nótt fyrir mesta hráslaganum, en
urðum að sofa á berri klöppinni. Þann tuttugasta og níunda
tókst okkur með erfiðismunum að ná meiri vörum úr skipunum,
svo sem mó, öli, salti og matvælum, sem við áttum, einnig kojum
okkar og helstu nauðsynjum. Síðan reistum við okkur tjald úr
rekaviðarstaurum, tunnum og seglum, sem okkur hafði lukkast
að ná úr skipunum. í tjaldi þessu höfðum við síðan samastað 24
menn að deginum. Fyrir utan kyntum við bál eftir þörfum, þvi
þarna á staðnum var nógan eldivið að fá. Matinn elduðum við í
fjárhúsi, sem stóð þarna rétt hjá, og á nóttunni sváfum við í
tveimur stofum eða húsum, sem íslendingar létu okkur hafa til
afnota.“
Sögumaður getur þess ekki nánar með hvaða hætti fslend-
ingar skutu skjólshúsi yfir strandmenn og ekki verður í það ráðið
með neinni vissu hvort hér hafi verið um gestrisni og hjarta-
gæsku Hornstrendinga að ræða, eða hvort Hollendingarnir hafi
borgað fyrir greiðann með einhverju af varningi sínum. Eftir
hugarfari dagbókarhöfundar að dæma hefði mátt búast við að
finna einhvern þakklætisvott í frásögninni, ef um ókeypis
greiðasemi hefði verið að ræða. En í þessu sambandi ber á
ýmislegt að líta, svo sem almenn viðhorf og lög um strandgóss á
þessum tíma, svo og hið mikla hallæri og skort, sem hrjáði
landsmenn á þessum tíma og gerði þá lítt aflögufæra, svo ekki sé
tekið dýpra í árinni. Dagbókin tekur sérstaklega fram, að þeir
hafi fengið svefnstað í stofum eða húsum. Þetta bendir til þess, að
strandmenn hafi heyrt fslendinga bera sér orðið baðstofa í
munn, og hafi svo verið, hefur farið allsæmilega um þá á þeirra
tíma mælikvarða á íslandi. En langt finnst þeim sem bíður, og
því léttir strandmönnum í skapi um sinn þegar veður gengur
niður og þeir sjá sér fært að fara að bjástra við skip sín á ný:
„Þegar við höfðum hírst þarna til annars september, gerðum
við okkur annað tjald. Hinn sjötta september var sjór miklu
42
J