Strandapósturinn - 01.06.1981, Side 92

Sigurgeir unir við annríki glaður
afgreiðir vörur í kaupfélags búð.
Bœði er hann stabill og starfsamur maður
styggir hann engan pví lundin er prúð.
Guðrún hans kona er hlédrœg og hljóð
hugsar um manninn, svo kyrrlát og góð.
Blessist þeim allt sem að gœfan þeim gefur
gleði og yndi í framtíðar sjóð.
Frá Melum, er Guðmundur margfróður talinn
maðurinn kunni á fjölmörgu skil.
Til ábyrgðarstarfa, var hann oft valinn
vizka hans stóð hér, um áranna bil.
Kona hans, Ragnheiður, kveikir þann hyr
er kempunniyljar í lífsgöngu styr.
A ufúsu-gestur hann ennþá er talinn
og ennþá að venju um fréttir hann spyr.
Um A vtkur stórbóndann er það að segja,
hann arkaði burtu, já þar var hann flón
Því átlhaga-tryggðin ekki mun þegja,
en angra hann sárlega og vinna honum tjón.
Hann kominn er aftur þá kættist hans lund
því hvergi er betra en á feðranna grund.
Og hjónin í Avík af reynslunni ríkari
reyna að nýju að vaxta sitt pund.
Við sjáum ei borgir né háreystar hallir,
hljóðlátt er þorpið nesinu á.
En sjómenn á Gjögri sjáum við allir
síðan að Regina kynnti okkur þá.
A sjónum ei œðrast, þóygli sig dröfn
og erfitt sé slundum að komast í höfn.
Líf sitt þeir eiga undir veðri og vindi,
ég vona að sagan geymi þau nöfn,
90