Strandapósturinn - 01.06.1981, Page 105

þyrlaðist burtu, heyið á túni eða engjum hreinsaðist burt. Eg
man eftir mörgum erfiðum stundum er slík ósköp dundu yfir.
Oft hröktust hey og nýttust illa vegna þokusúldar og rigningar.
Væri góðviðri og sólskin sem oft var, þá gekk sólin undir kl.
fjögur á daginn á bak við Skreflufjallið og sást ekki fyrr en að
morgni er hún kom fram undan Byrgisvíkurfjallinu. Túnið var
lítið, af því fengust 40 hestar eða eitt kýrfóður, kúm var alltaf
gefið úthey með og marinkjarni og seinnipart vetrar og á vorin
grásleppa sem mikið veiddist af. Hverri á var ætlaður einn hest-
burður af útheyi og var það góður ásetningur því beitin var góð
og nægur fjörugróður.
Kolbeinsvík var álitið hagstætt og notagott kot fyrir einyrkja, í
góðu veðri er fallegt að sjá út á flóann því víðsýni er mikið.
Þegar við fluttum frá Kolbeinsvík tók við jörðinni Árni bróðir
minn og bjó þar til vors 1943, en þá flutti hann að Hafnarhólmi
í Steingrímsfirði og skömmu síðar þaðan til Skagastrandar. Árni
var síðasti bóndi í Kolbeinsvík, síðan hann fór hefur jörðin verið
í eyði.
103