Strandapósturinn - 01.06.2014, Blaðsíða 81

79
heldur verið rótt því að hann spurði oft hvernig þeim gengi. Við
sáum að þeir byrjuðu að draga frá ytri endanum en eftir smá-
stund reru þeir að innri endanum og fóru að draga þeim megin
frá. Allt virtist þetta ganga vel hjá þeim og svo byrja þeir að róa í
land.
Þá skeður nokkuð undarlegt, þeir róa og róa en báturinn virð-
ist ekkert nálgast land. Þannig gengur þetta góða stund, báturinn
virðist ekkert hreyfast. Þá sjáum við að kemur trilla út fjörðinn og
stoppar hjá bræðrunum og tekur þá síðan í slef til lands. Þetta
voru þeir Naustavíkurbræður, Gísli og Rúni. Þegar þeir nálgast
land sjáum við að aftan í bátnum hangir mikið ferlíki. Rúni stekk-
ur í land og segir: „Það hljóp nú heldur betur á snærið hjá bræðr-
unum, þeir settu í þennan stærðar hákarl.“
Nú kom skýringin á því af hverju strákunum gekk ekkert að róa
til lands. Þegar þeir voru nýbyrjaðir að draga sáu þeir að eitthvert
ferlíki hafði flækt sig í lóðinni svo að þeir skáru bara á lóðina og
drógu frá hinum endanum. Þeir höfðu grun um að þetta væri
hákarl þó svo að þeir hefðu aldrei séð slíka skepnu. Þeir komu
kaðli utan um sporðinn og bundu í bátinn. Hákarlinn var nú ekki
dauðari en svo að hann blakaði sporðinum öðru hverju og þá dró
hann bátinn aftur á bak en þess á milli lá hann alveg kyrr, og þá
miðaði svolítið áfram. Grímur hafði hárbeittan hníf sér við hlið á
þóftunni, viðbúinn að skera á kaðalinn ef djöfsi tæki allt í einu
kipp. Gísli og Rúni hjálpuðu okkur nú að setja bátinn og draga
hákarlinn upp á kamb en þetta var heljarstór skepna, lengri en
báturinn.
Þeir Naustavíkurbræður héldu nú til síns heima en áður en
þeir fóru sagði Rúni: „Ég kem fljótlega aftur til að hjálpa ykkur að
verka hákarlinn en á meðan skuluð þið grafa góða gryfju í kamb-
inn og fóðra að innan með striga.“ Fljótlega kom Rúni svo á hjól-
inu sínu, vopnaður stórri sveðju, og var nú hafist handa við að
skera hákarlinn en Rúni kunni vel til verka, hafði verið nokkrar
vertíðir vestur í Bolungarvík og lært þar handtökin. Nú var allt
skorið í hæfilegar lengjur þar til ekkert var eftir nema beina-
grindin og öllum lengjunum komið fyrir í gryfjunni, síðan breitt
yfir með striga og mokað yfir. Nú var framhaldið í Rúna höndum,
hann ákvað hvenær skyldi taka há karlinn úr gryfjunni, hvernig
skyldi hengja hann til þerris, síðan kom hann reglulega, þuklaði