Bibliotheca Arnamagnæana - 01.06.1952, Blaðsíða 148
134
ORATIO
functi nostri Reverendi Dn. Episcopi necessariis et amicis (In qui-
bus et ipse nornen meum haut invitus profiteor) deduci passus
sum. Ubi licet varia silentium suadentia causari possem, alia tamen
potius quam dicendorum magnam ignorationem prætexere po-
tero. Est enim, si tempora respiciam, pravitas seculi maxima: s
quo ingenuitas dedecori, Veritas odio esse et famæ Synceritas
invidentiam habere cæpit. Sin ipsum me! est præter superius
dicta obstacula ætas mea provectior et å scribendo propemodum
abhorrens. Est animi et aliqua corporis ægritudo, ac in primis
memoriæ illa infirmitas, quæ commentationes literarias refor-10
midet ac refugiat. Quæ tamen omnia in publicum aliquid daturo
vegeta esse oportet. Quibus etiam jam labantibus, quum veniam
mihi apud bonos et cordatos spondeam (quam alii ne expectare
aut acceptare opus haberent, intactum præsens scribendi argu-
mentum siverunt), ista, licet jure possem, in tergiversationem non 15
adducam, quominus Reverendi Dn. Sculonii et amicorum volun-
tati paream, licet eorundem expectationi et rei Dignitati minus
valeam satisfacere. Præsertim quum antea viros aliquot in nostra
5 gente celebriores in publicum commendaverim, eorumque memo-
riam profundo oblivionis barathro, qua fieri å me potuit, erue- 20
rim. Indecorum enim, imo nefas fuerit, ut qui hactenus patriam
nostram scriptis semel aut iterum ornare conatus sum, ipsum jam
patriæ patrem, hoc estGudbrandumThorlacium, indictum sinam,
nec ad justum nominis ipsius elogium meam quoque symbolam
conferam; aliis idem facturis hac ratione remoram nullam in-25
jecturus.
Nec vero æmulorum Gudbrandi Thorlacii (quos nisi ex-
tremé malos nullos habuit) huic conatui nostro obstare poterit
supercilium et invidentia, quin quantum in me est nominis ipsius
et famæ immortalitatem asseram. Neque etiam calumniatorum 30
linguæ libertas, qui quoties bene meritis laus ingenua adcumula-
tur, assentationis nigro lapillo laudåntem notare solent.
Hebr.{i)3. Quin potius Apostoli sancto et consultiss. monito parendum
” erit, jubentis: ut præpositorum vel ducum (xfijv fjyoupévtov1) no-
’ ’ strorum meminerimus, qui nobis locuti sunt verbum Dei. Quo- 3s
’ ’ rum intuentes conversationis exitum fidem imitari debeamus.
1 UfOO- ed.