Bibliotheca Arnamagnæana - 01.06.1952, Page 189
PROCEMIUM
175
deesse iniquum et inhumanum ratus sum, ut vel eo etiam nomine
huic discursui, esto inconcinno atque indocto, veniam å Bonis et
cordatis precer mihique certo pollicear; præsertim quia non
lædendi vel leviter saltem offendendi, sed qua fieri possit Anna-
5 libus Patriæ subveniendi animo et intentione hoc quicquid est
opellæ suscipiatur.
Ut vero non vanum hoc esse periculum meque Annalibus
nostris non de nihilo metuere quivis intelligat, extat inque lucem
prodiit Anno 1631. excellentissimi Historici, D. Joannis I. Pon-
10 tani, commentarius, de insulis Borealibus inscriptus; in quo inter
alia Thulen et Islandiam eandem esse vel constituere contendit
insulam. Quo ipso nostris Antiquitatibus nihil magis adversum
afferri poterat. Unde Clariss. ille vir jactum in Crymogæa narra-
tionis nostræ Fundamentum å se penitus subrutum jacere pro-
is nunciat, lib. jam citato. Scripserat quidem ante annos plurimos
Adamus quidam Bremensis in hane sententiam (Thulen esse
Islandiam), sed annus editi Operis ipsius mihi non constat. Vixit
autem ille circa Ann. Christi 1067. å Clariss. Pontano pro sua
sententia adductus. Sed sperabam, edita jam Crymogga Anno
20 1609, istam Bremensis peregrini opinionem domesticis Annali-
bus cessuram ac exoletum iri. Contra quam expectationem video
Bremensis illius sententiam nitidé astructam et jam suam factam
å D. Pontano nihil hæsitanter propugnari. Etsi autem is non sum,
qui contra tanti viri late ventilatam tandemque conclusam opinio-
25 nem mutire quidem (curtæ mihi supellectilis satis conscius) aut
queam aut nisi prædicta necessitate compulsus cupiam, nedum
adversam ipsius nostris Annalibus disputationem pro rei digni-
tate satis strenué impugnandam suscipere, tamen pluris erit
(satis scio) apud Optimum virum veri indagatio quam inertiæ
30 aut tenuitatis vel ruditatis meæ aspernatio; quam vir humanissi-
mus suo in scripto ne verbulo quidem designavit. Quin eo me
potius, quo minimé dignus fueram, laudato nimis nomine ac ho-
norifica sæpius mentione affedt, quæ summi viri summa est et
manifesta humanitas, eidem maximo honori cessura.
35 Ponderatis igitur utrinque ponderandis æquus leetor facile
dijudicabit, quonam hunc dissertatiunculæ campum animo quave
intentione sim ingressus, videlicet plane nullo rixandi studio vel
fine; å quo per naturam semper abhorrui, animo pacato nihil