Læknaneminn - 01.04.2008, Síða 75

ég of stoltur af eyjunni minni litlu að
ég sagði þeim nánast alla grunnskóla-
íslandssöguna við einföldustu
spurningum um Island.
Svo sjóaðist ég.
Ameríkanar eru mjög kurteisir og
ristir hún miklu dýpra en Evrópubúar
vilja láta í veðri vaka. Ég lærði fljótt að
segja „excuse me“ ef ég svo mikið sem
kom i fimm metra radíus frá annarri
manneskju. Hitt var miklu erfiðara
að ávarpa sérfræðingana sem Dr.
Udelsman eða Dr. Lannin, eitthvað
sem við erum að góðu laus við í okkar
íslenska samfélagi jafningja. Eftir
»,pre-rounding“ tók við „rounding"
eins og nafnið gefur til kynna. Þá var
foringinn mættur (Chief-resident)
sem heyrði beint undir sérfræðinginn
(the attending). Á minni deild var það
Svíi sem heitir Tobias Carling sem
tók mig upp á arma sína. Einhvers
konar skandínavísk samkennd býst
ég við. Honum var ekkert gefið um
öll formalítetin og var vanur að biðja
skurðhjúkkurnar um „my special
candy“ í lengstu aðgerðunum en
það var auðvitað snuff munntóbak
eins og góðum Svía sæmir. Það var í
aðgerð með honum sem ég slysaðist
að segja F orðið. Ég hélt um grilljón
þræði sem saumað hafði verið í
carotis interna æðina í radical neck
dissection aðgerð. Þegar ég ætlaði
að sleppa saumunum (sem ég hafði
haldið um hálfan daginn) voru þeir
blóði storknir og fastir við fingurna
á mér. Lamina elastica interna hlýtur
að vera fjandi elastísk því slagæðin
var komin mér í brjósthæð þegar
j blóðstorkan sem hélt saumunum lolcs
gaf sig. Æðin var heil en F-orðið æði
viðeigandi að mínu fljótfærna mati.
Sérfræðingurinn bað mig um að vara
orðbragðið á skurðstofunni og ég
hélt ég yrði sendur heim með fyrsta
flugi. Tobias á hinn bóginn kom mér
til varnar og taldi sérfræðingnum trú
um að ég hefði sagt hið skandínavíska
»fokk“ sem væri meira að segja stafað
öðruvísi en hið ameríska og þýddi
eitthvað allt annað. Ég jánkaði bara
°g þagði restina af aðgerðinni með
sjö haka í höndunum. Þrátt fyrir
kurteisina var samt alltaf stutt í
húmorinn hjá sérfræðingunum og
sérstaklega með „the Icelandic Thor“
1 aðgerðinni (en mörgum fannst
gríðarlega fyndið að ég héti Þór eins
og teiknimyndapersónan, eins og
kanar þekkja Þrumuguðinn). Svo var
mikið grín gert að litarhætti mínum
sem Dr. Udelsman kallaði „the
Icelandic tan“. Hann hélt því fram að
maður gæti greinilega orðið brúnni
af skurðstofuljósinu en
íslensku sólinni.
Læknanemarnir við Yale eru eldklárir,
fjandi ríkir eða sitt lítið af hvoru.
Við bjuggum öll saman í dormitory
sem háskólinn rekur fýrir erlenda
gestastúdenta á aðalgötu New Haven.
Hjallinn við St. Jósefsspítala, sem
erlendir stúdentar á íslandi gista,
bliknar í samanburði við hvítan
marmara, gullinnrammaða spegla og
flauelsgluggatjöldin í fordyri Temple
Street Dormitory fyrir útlendinga.
Hver heldur því svo fram að
bandaríkjamenn séu xenófóbískir?
Annan hvern fimmtudag var
svo „happy hour“ á dorminu en
amerískir nemar skemmta sér á
fimmtudögum, mæta mishressir í
skólann á föstudagsmorgni (nóttu)
til þess að geta farið heim til
familíunnar um helgar eða stúderað
á háskólabókasafninu sem er
umbreytt dómkirkja. Þótt viðveran á
sjúkrahúsinu væri gríðarmikil gafst
oft tækifæri til þess að upplifa lffið
utan veggja þess hvort sem það var
„road trip“
til Martha’s Vineyard eða helgarferð
til New York eða Boston.
Eftir rúman mánuð á skurðdeild tók
við vísindavinna. Ég hafði kynnst
yfirmanni brjóstakrabbameinsdeil
darinnar í gengum Dr. Gusberg. Sá
hét Dr. Lannin og var frá Norður-
Karólfnufylki.
Saman unnum við að nokkrum
rannsóknum sem eru ennþá
í gangi. Dr. Lannin var mikill
skíðaáhugamaður og átti hús í
Killington sem er stærsta skíðasvæði
austurstrandarinnar. Eina helgina í
mars lánaði hann mér villuna og ég
notaði tækifærið til að læra (að detta)
á snjóbretti. ísland kom margoft
fyrir í umræðunni og flestum
fannst landið mjög spennandi. Ég
var oftar en ekki spurður hvort ég
þekkti „Bjerk“, „Sigurr ross“ eða Dr.
Oddsdottir. „Best house-officer I ever
had“ sagði einn skurðlæknirinn við
mig þegar nafn Margrétar bar á góma
og á skrifstofu skurðdeildarinnar er
mynd af öllum residentum síðustu
ára. Myndin af Margréti er fremst.
Dr. Lannin vann mjög oft með
innfluttum svæfingarlækni frá
Indlandi sem hafði búið í Ameríku
í nokkur ár. Sú var mjög heilluð af
uppruna mínum og spurði mig einu
sinni hvernig væri að búa í snjóhúsi.
Ég sagðist búa í tveggja hæða snjóhúsi
með svölum og frábæru útsýni.
Svæfingarlæknirinn varð forviða.
Ég horfi til baka á valtímabilið með
vissum söknuði. Ég átti tæpa fjóra
frábæra mánuði í landi tækifæranna
og kynntist þar mörgum og eignaðist
góða vini á campusnum. Tveir þeirra
komu í heimsókn til íslands í apríl
og héldu ekki vatni yfir landi og þjóð.
Næturlífið minntiþááborgarastyrjöld
og umhverfið á tunglið eins og þeir
lýstu heimsókninni seinna. Ég fékk
tækifæri til að læra hjá einhverjum
fremstu sérfræðingum á sínu sviði í
heiminum á sama tíma og ég upplifði
sjúkrahúslífið frá öðru sjónarhorni.
Ég hvet alla læknanema að nota
tækifærið og gera slíkt hið sama í
sínu valnámi.
Davíð Þór Þorsteinsson, kandídat
Læknaneminn
75