Læknaneminn - 01.04.2008, Page 99

Purpose:
The purpose of this study was to investigate the effect of dark and light on
the retinal vessel oxygen saturation in healthy humans. Previously, animal
studies have been conducted to measure the effect of light and dark on retinal
oxygen pressure.
Methods:
The oximeter consists of a fundus camera, a beam splitter, a digital camera
and software, which calculates the oxygen saturation of each retinal vessel.
Two protocols were used for measurements. In experiment A, 18 healthy
individuals were measured. The subjects were first placed in the dark for 30
minutes, then alternatingly in light and dark; each light or dark period lasting
for 5 minutes. Oximetry was performed at the end of each period. Paired t-
tests were used for analysis.
In experiment B, 22 volunteers were measured. They were dark adapted
for 30 minutes and then adapted to light at 1, 10 and 100 cd/m2. Each light
adaptation period lasted 5 minutes. In the end of experiment B, the volunteers
were dark adapted for 5 minutes. Oximetry was performed at the end of each
period. Paired t-tests and linear regression were used for analysis.
Three individuals were excluded from each experiment because of poor
image quality.
Results:
The table shows oxygen saturation (%) in experiment A (means and standard
deviations).
Dark 80 cd/m2 Dark 80 cd/m2 Dark 80 cd/m2
30 min +5 min +5 min +5 min +5 min +5 min
Arterioles 97±4% 93±6% 97±4% 93±4% 95±5% 92±6%
Venules 60±6% 53±12% 59±8% 54±6% 56±8% 53±10%
The difference between a measurement in dark and the subsequent
measurement in light was significant (p<0.05) in all cases.
The table shows oxygen saturation (%) in experiment B (means and standard
deviations).
Dark 1 cd/m2 10 cd/m2 100 cd/m2 Dark
30 min +5 min +5 min +5 min +5 min
Arterioles 96±5% 96±7% 96±5% 93±8% 95±7%
Venules 59±10% 58±11% 58±8% 54±11% 57±11%
The difference between the first measurement in dark and measurement in
100 cd/m2 was significant in arterioles (p=0.01) and borderline significant
in venules (p=0.06). The mean saturation in both arterioles and venules
decreased less than 1% with transition from dark to 1 cd/m2 and with
transition from 1 to 10 cd/m2 (non-significant).
Conclusions:
The results of experiment A indicate that oxygen saturation in retinal vessels
is lower in light than in dark.
The results of experiment B also indicate that oxygen saturation in retinal
vessels is lower in light than in dark, although the main effect is seen when the
light intensity is increased to 100 cd/m2. The stepwise decrease in saturation
with increased light intensity up to 10 cd/m2 is small and non-significant.
Nituroxíð myndun í æðaþelsfrumum - hefur ATP
lækkun áhrif ?
Guðbjörg Jónsdóttir 1, Haraldur Halldórsson2, Brynhildur Thors 1,2, Guð-
mundur Þorgeirsson 2,3.
1. Læknadeild HÍ, 2. Rannsóknarstofa HÍ í lyíja- og eiturefnafræði, 3.
Lyflækningadeild Landspítala-
Háskólasjúkrahúss.
Inngangur:
Nituroxíð (NO) er eitt mikilvægasta
efni sem æðaþelið framleiðir og
veldur æðavíkkun. Minnkuð hæfni
æðaþelsins til þess að mynda NO er
talin gegna lykilhlutverki í skertri
starfshæfni æðaþelsins. NO er
myndað í æðaþelinu fyrir virkni
NO synthasa (eNOS) sem lýtur
mjög flókinni stjórn, m.a. í gegnum
fosfórun. Nýlega hafa verið leiddar
líkur að því að ytri aðstæður ráði því
hvaða boðleiðir virkjast í æðaþelinu
og leiða til fosfórunar á eNOS við
örvun frumnanna með þrombíni.
Nánar tiltekið virðast ytri aðstæður
hafa áhrif á það hvort ATP lækkun
verði í frumunum sem aftur virkjar
AMP örvaðan kinasa (AMPK) til þess
að fosfóra eNOS. Ef frumurnar voru
áreittar með þrombíni í æti 199 varð
ATP lækkun í frumunum en þegar
frumurnar voru áreittar í æti 1640
varð engin ATP lækkun. Tilgangur
rannsóknarinnar var að kanna hvort
ATP lækkun í frumunum og virkjun
mismunandi boðleiða skiptu máli
hvað varðar loka afurðina þ.e. NO
myndunina sjálfa.
Efni og aðferðir:
Æðaþelsfrumur voru ræktaðar úr
bláæðum naflastrengja í æti 199.
Sautján mínútum áður en frumurnar
voru áreittar með þrombíni (lU/mL
) var skipt um æti og helmingurinn
af frumunum var settur í nýtt æti,
1640, en hinn helmingurinn var aftur
settur æti 199. Þrombínið verkaði á
frumurnar í þrjár mínutur áður en
þær voru drepnar með 0,5 mL af 0,1
M HCL. Ef hindrar voru notaðir var
þeim bætt í ætið strax eftir ætisskipti.
NO myndunin í frumunum var metin
með mælingum á cGMP, sem er
mælikvarði á NO myndunina. cGMP
var mælt með ensím mótefnamælingu
(EIA).
Niðurstöður:
Frumurnar í æti 1640 mynduðu
að meðaltali 38,5 % minna NO
við þrombín örvun en frumurnar
í æti 199. Við örvun með kalsíum
jónferju mynduðu frumurnar í æti
1640 að meðaltali 33 % minna NO
en frumurnar í æti 199. Meðferð með