Úrval - 01.07.1966, Blaðsíða 31

NÝJASTA PLÁGAN
29
fékk hann þau svör, að þeir gætu
ekki haft nokkur afskipti af laga-
legum þrætum. En þeir gáfu honum
upp hið óskráða símanúmer for-
stjóra verzlunarinnar.
Joe hringdi og sagði orðrétt: -—
Ég hringdi í yður til að fá rétt nafn
yðar, því að ég ætla að stefna yður
og vil vera viss um að nafnið yðar
verði rétt stafað í blöðunum.
Forstjórinn varð skelfingu lost-
inn, enda hefur þetta vafalaust verið
gagnheiðarlegur maður, sem aldrei
hefur stolið fimmeyrings virði á
ævi sinni, og hann spurði flemtrað-
ur, hvað um væri að vera.
Joe sagði honum þá alla sólar-
söguna og dró ekki undan, og for-
stjórinn bað guð að hjálpa sér, og
sagðist mundi leiðrétta þetta strax,
enda þótt það g'æti kostað hann að
fara alla leið til Arizona og rífa
með eigin höndum vélheila úti-
búsins þar í sundur skrúfu fyrir
skrúfu.
Tveimur dögum seinna barst Joe
í hendur kvittun og afsökunarbréf
eins og venja er, og var hann þar
fullvissaður um, að hann myndi ekki
framar heyra frá lánastofnuninni.
Og er Joe úr sögunni.
Hálfum mánuði seinna kom það
á daginn við ítarlega eftirgrennslan
að verzlunin hafði borgað lána-
stofnuninni, um leið og hún fékk
greiðsluna frá Joe, en holan í vél-
heilaspjaldinu hafði ekki markazt
hreint heldur orðið eftir einhverj-
ar pappírstægjur í gatinu og það
miklar, að vélin fann ekki holuna
þar, sem hún hefði átt að vera, ef
greitt hafði verið, og greiðslan því
farið fram hjá henni, og hún hélt
síðan áfram að unga út nótum,
rukkunum, kröfum og loks loka-
skipun til gjaldkerans um að hringja
til þrjótsins og tilkynna honum lög-
sókn.
Maður nokkur pantaði eitt sinn
garðyrkjuverkfæri eftir verðlista.
Þegar tækin reyndust vera gölluð,
sneri hann sér til verzlunarinnar
á staðnum, sem var á vegum þessa
keðjufyrirtækis og skilaði þeim aft-
ur. Fáeinum vikum seinna fékk
hann tilkynningu um að hann ætti
230 dollara inni á reikning sínum.
Þetta var heiðarlegur maður, sem
skrifaði um hæl, að hann hefði ekki
greitt verkfærin og verzlunin skuld-
aði honum ekki neitt.
Honum barst svar nokkrum dög-
um seinna, og þar var honum sagt
að fyrirtækið vissi ekkert um hvað
skeð hefði, og hann var beðinn að
lýsa því, hverskonar verkfæri hann
hefði keypt og skilað. Áður en lauk
þessum viðskiptum höfðu 50 plögg
af ýmsu tagi farið á milli manns-
ins og fyrirtækisins.
Þó að menn viðurkenni furðulega
oft, að vélheilanum hafi skjátlazt,
þá má heita, að það sé ógerningur
að sjá við þeim skekkjum í tæka tíð.
Banki einn í Kaliforníu neitaði al-
gerlega að leiðrétta tveggja dollara
skekkju á reikningi viðskiptavinar
síns. Slíkt myndi kosta, sagði bank-
inn, hundruð dollara, og málinu
lauk þannig að bankinn bauðst til
að skemmta hjónunum eina kvöld-
stund í borginni þeim að kostnaðar-
lausu, heldur en leiðrétta reikning-
inn.
Vélheilar eru mjög dýrir, og það
borgar sig ekki að hafa þá nema