Úrval - 01.07.1966, Blaðsíða 42

Úrval - 01.07.1966, Blaðsíða 42
40 ÚRVAL en þá var. Það yrði of langt mál að rifja upp, hvernig málum var skipað á heim- ilum á landi voru á meðan hvert bú var framleiðsluheild, sem lítið eða ekkert þurfti til annarra að sækja. Við, sem komin erum á miðj- an aldur, munum þessa tíma, og myndir úr þjóðlífinu eins og það var þá eru margar til í bókmermt- um og sögu. Öld eftir öld slógu menn þýfi og votlendi með orfum og misjafnlega góðum ljáum, bundu heyið upp á hesta, hlóðu því í garða og galta, og urðu að spara svo sem verða mátti þennan dýrkeypta feng, þegar ti! þess kom að halda lífi í skepnunum, langan vetur. Við sjáv- arsíðuna voru atvinnutækin álíka frumstæð og bein lífshæt.ta ennþá nálægari. Öflmýlífsnauðsynja byggð- ist á sjávarafla og landnytjum. Ár- ið um kring vann hver heimilismað- ur að þeim verkum, er hann þótti hæfur til að leysa af hendi. Börn og gamalmenni voru á sínum stað í þeirri mynd, sæti húsfreyjunnar var fastákveðið, og um hlutverk kvenn- anna vár engum blöðum að fletta. Öll vinnubrögð lærðu ungir af hin- um eldri, og með langri þjálfun öll uppvaxtarárin og raunar ævilangt, náðist oft mikil leikni og kunnátta, snilldar handbragð og góð afköst miðað við aðstæður. Enginn hafði þá heyrt orðin framleiðni eða hagvöxt- ur, en orð eins og iðjusemi og ár- ferði voru á hvers manns vörum. Það sem menn lærðu var þeim ævarandi eign því að vinnubrögðin breyttust ekki. Þau voru svo að segja hin sömu áratugum og jafnvel öld- um saman. Það var ekkert vafamál hvaða kunnátta hentaði uppvaxandi kynslóð eða hvaða siði og skoðanir heillavænlegt þótti að tileinka sér. Þar voru menn vissir í sinni sök með reynslu kynslóðanna að bak- hiarli. Óvissa um framtíðina kom frekast til ef árferði breyttist. Jafn- vel þótt afkoman væri erfið, húsa- kvnnin vond, matur af skornum skammti, vinnutími ótakmarkaður, stendur betta líf fyrir sjónum margs gamals fólks í ljóma. Það er naum- ast hægt að komast svo að orði að það hafi verið auðveldara en líf okkar nú á dögum, en ýmsa kosti hafði það, sem nútímamönnum er bægt frá að njóta. Staða hvers einstaklings á heim- ilinu og í samfélaginu var fast á- kveðin, konur þurftu þá ekki að fara til sérfræðinga til þess að sækja leiðbeiningar um stöðuval, því að konum hæfði aðeins ein staða — húsmóðurstaða, — staða giftrar konu. Ef sú staða fékkst ekki, var það óhapp, og sú kona sem fyrir því varð gat naumast vænzt þess, að öðlast sjálfstraust, njóta virðingar og verða óháð og sjálfstæð. Þótt börn hefðu oft mikið erfiði, of litla hvíld og ófullkomið fæði, höfðu þau samt þau forréttindi umfram nú- tímabörn, að umgangast stöðugtfull- orðna fólkið, báða foreldra sína og oft hóp af vinnuhjúum og frænd- fólki á ýmsum aldri. Með því lærðu þau flest það, sem umhverfið gat miðlað með tiltölulega lítilli fyrir- höfn. Auk þess var umhverfið til- breytingarríkt og verkefnin nærtæk og aðkallandi, ólík þeim tilbúnu verkefnum, sem okkur eru fengin í skólunum. Þessi afmarkaða tilvera
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132

x

Úrval

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.