Úrval - 01.07.1966, Blaðsíða 82

Úrval - 01.07.1966, Blaðsíða 82
80 ÚRVAL Þessi barnamorð voru harkaleg og döpur aðferð prestanna til að halda stétt sinni einangraðri og ekki ó- svipuð þeirri aðferð sem samtíma menn þeirra mamelukarnir í Eg- yptalandi átjándu aldarinnar við- höfðu í sama tilgangi. Mamelukarn- ir vildu heldur þjálfa afkvæmi þræla til að taka við af sér, heldur en sín eigin afkvæmi. Otti við of- fjölgun á eyjunni, hefur mjög lík- lega verið önnur ástæðan fyrir þess- um barnamorðum. Það veit auðvitað enginn í dag, hversu mörg börn hafa týnt lífi ár- lega af ofannefndum sökum, en þau hafa sjálfsagt verið mörg, því að prestastéttin var fjölmenn og spar- aði ekki getu sína til kvenna. Prestarnir nutu mikillar lotning- ar og með þeim sjálfum ríkti höfð- ingjastjórn með einum sex mismun- andi tignarstigum og var hvert þeirra um sig einkennt með sér- stökum klæðnaði og sérstöku flúri. Sú var venja prestanna, að sigla um á vígðum eintrjáningum og njóta hinna árstíðabundnu og trúarlegu hátíða. Það voru að vísu brestir í þessu lénsskipulagi, eins og sá, sem áður er nefndur, að ástin laut ekki al- gerlega lögmálinu, og háttsettar kon- ur skirrtust ekki við að taka sér elskhuga af lágum stigum, en ann- ars var þetta skpulag mjög fast- mótað, og þess vandlega gætt al- mennt, að reglurnar væru haldnar. Engin kona, til dæmis, mátti éta í viðurvist karlmanns, og meðlimur stjórnarfjölskyldunnar mátti ekki sjálfur bera sér fæðuna til munns, heldur varð aðstoðarmaður hans að mata hann. Höfðingi ættbálks var goðkynjuð vera, og enginn var svo forhertur að hann leyfði sér að ef- ast um ágæti hans. Þegar höfðing- inn ferðaðist á landi, varð einhver jafnan að bera hann á herðum sér, þar sem hann eignaðist hverja þá jörð, sem hann drap fæti sínum á. Það var furðulegt mjög, að strax og höfðingjanum fæddist erfingi, af- salaði hann höfðingjatigninni til barnsins og gerðist sjálfur aðeins stjórnandi. Þarna ríktu miklu fleiri reglur og siðir en nú hafa verið taldir, og ekkert af því var nokkr- um breytingum undirorpið að fólk- inu sjálfráðu. Þannig var í stórum dráttum hið litla þjóðfélag, sem myndazt hafði á þessari eyju, sem legið hafði öld- um saman einangruð í hafinu mkla. Og einn daginn kom skip af hafi, og með því skiptir sköpum í sögu eyjarskeggja. Þetta skip var mann- að fólki úr fjarlægri heimsálfu, þar sem önnur verðmæti giltu á flestum sviðum mannlífsins. Ýmist viljandi eða óviljandi settu Evrópumennirn- ir mark sitt á mannlífið á eyjunni og munnmæli herma að hinn glaði og áhyggjulausi hlátur hafi hljóðn- að þann dag og ekki heyrzt síð- an. Þjóðfélag eyjarskeggja var að vísu ekki fullkomið, eins og rakið hefur verið lítilsháttar, en það var í ágætu jafnvægi, og þar ríkti gleði og velmegun og það var öðrum ó- háð. Enda þótt að, þar yrðu stöku- sinnum skærur með mönnum, og þar væru jafnvel iðkaðar mannfórnir á
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132

x

Úrval

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.