Úrval - 01.07.1966, Qupperneq 41

Ssl. gpeinin
ÁHRIF TÆKNIÞRÓUNNAR-
INNAR Á HEIMILIN
Eftir Vigdísi Jónsdóttur
Á síðasta landsþingi Kvenfélagssam-
bands íslands flutti Vigdís Jónsdótt-
ir, skólastjóri, erindi það, sem hér
fer á eftir:
Góðir tilheyrendur!
Það er mér ánægja og heiður að
fá tækifæri til að ávarpa yður, ég
er þakklát stjórn Kvenfélagasam-
bands íslands fyrir að hafa leyft
mér það. Þó efast ég um að mér
takist að orða það sem ég vil segja.
Mér er ætlað að tala um áhrif
tækniþróunarinnar á heimilin eða
tækni í þjónustu heimilanna. —
Hvaða tækni er það, — mætti ég
spyrja. Því það er ekki öll tækni til
þess upphugsuð og ætluð, að létta
mönnum iífsbaráttuna á einhvern
hátt. svo að þeir eigi auðveldara með
að koma fram áformum sínum,
hvort sem þau eru góð eða ill, hvort
sem tilgangurinn er að búa til lífs-
nauðsynjar með skjótum og árang-
ursríkum hætti eða heyja styrjald-
ir.
Heimilin eru að sjálfsögðu aðilar
að því sem er að gerast í veröldinni
á hverjum tíma, áhrif tæknilegra
framfara hafa raskað venjum, sem
engan gat órað fyrir að nokkurn
tíma ættu eftir að breytast.
Það er ekki fyrst og fremst þær
vélar, sem við höfum fengið til að
létta heimilisstörfin sem breyting-
unum valda. Heimilisvélarnar eru
smáar og lítilsmegnandi hjá þeim
risavöxnu báknum, sem iðnfyrir-
tæki nútímans hafa í þjónustu sinni,
vélum sem vinna á við margar
milljónir handa og eiga að geta létt
oki erfiðisins af jafn mörgum. Enda
er það framleiðslutæknin, tæknin
utan heimilanna, sem er að breyta
öllu lífi og venjum manna með því-
líkum hraða, að mikil vandkvæði
eru á að laga sig að þeim breyting-
um. Jafnvel grónar stofnanir, t.d.
kirkjan og heimilin láta undan síga,
eru í vafa um gildi sumra dyggða,
sem áður voru lífsnauðsyn, og því
haldið að ungum og öldnum. Vinnu-
semi og sparneytni hafa ekki sömu
merkingu nú og fyrir nokkrum ára-
tugum, — bein afleiðing þess, hve
lífsbaráttan er nú háð á annan hátt
Húsfreyjan
39