Úrval - 01.07.1966, Qupperneq 47

ÁHRIF TÆKNIÞRÓUNAR Á HEIMILIN
45
leiksýningum og skólatónleikum,
verða þau kynni önnur og óper-
sónulegri heldur en, ef börn og ung-
lingar hafa persónulegt samband við
listelskar manneskjur, sem geta lagt
þeim til menningarlegt veganesti á
einhverju sviði. Eflaust gætu heim-
ilin unnið á og eflt áhrif sín, ef þau
gætu skilið við ýmsar óheppilegar
venjur, t.d. ætti að vera hægt að
koma saman á heimilum án þess að
húsráðendur þyrftu að efna til stór-
veizlu með ærinni fyrirhöfn og mikl-
um kostnaði í hvert skipti, sem
gesta er von. Ýmiss konar metnað-
ur, prjál og íburður kemur oft í veg
fyrir að heilbrigt félagslíf geti þró-
azt innan veggja heimilanna, eða að
fólk geti umgengizt þar kunningja
sína og vini með óþvinguðum og
eðlilegum hætti.
Hlutverk heimilisins verður aldr-
ei það sama og áður, það er stöðugt
að breytast og staða húsmóðurinn-
ar einnig.
Meðal vanþróaðra þjóða eru
barnahóparnir stórir, konurnar
standa lengi í barneignum og verða
fljótt útslitnar við þrældóm og ó-
nógt viðurværi, og ekki kemst nema
lítill hluti lifandi fæddra barna til
fuliorðins ára. Hér er þessu á ann-
an veg farið, ungbarnadauði, svo
lítill sem verða má, meðalaldur fólks
lengist stöðugt, og því löng starfs-
ævi framundan hjá flestum konum,
þó frá séu dregin nokkur ár með-
an ætla má að þær stundi aðallega
uppeldi barna sinna. Sá hópur
kvenna, sem leitar út í atvinnulífið
stækkar því óðum, og ekkert bend-
ir til að þeirri þróun sé lokið. Þeim
konum, sem ekki stunda annað en
heimilisstörf fer stöðugt fækkandi.
Það er eins og þær uni sér ekki við
öll þægindin og tilbreytingarleysið.
sem einkenna svo mjög hin smáu
borgaraheimili.
Sú var tíðin að ekki þótti leika
vafi á að staður kvenna væri á heim-
ilinu en karla úti í atvinnulífinu.
Ekki var þar með sagt að konur
fyrri tíma gætu án kunnáttu og und-
irbúnings tekið að sér heimilisstörf-
in svo margbrotin sem þau voru þá,
þvert á móti þurftu þær þegar í
bernsku og æsku að ávinna sér
margþætta leikni og mikla kunn-
áttu. Eins og áður var drepið á er
mikið af þeirri kunnáttu úr gildi
gengið. Hitt hika margir við að gera
sér ljóst að í stað hins hefðbundna
lífsundirbúnings kvenna verður að
koma eitthvað annað og meira sem
hægt er að byggja ævistarfið á.
Húsmæðrafræðsla er sjálfsögð og
kunnátta í heimilisstörfum þeim,
sem nú geta heitið því nafni, þarf
að ná til sem flestra bæði drengja
og stúlkna. Eins og nú er komið er
það ófyrirgefanlegt andvaraleysi að
ala ungar stúlkur upp á sama hátt
og gert var á meðan heimilisstörf
voru það eina, sem konur áttu kost
á að stunda. Ef menntun þeirra og
lífsundirbúningur er einungis við
það miðaður, þá má segja að horft
sé um öxl og verið sé að telja stúlk-
unum trú um að þær eigi að gegna
hlutverki sem ekki er lengur til í
sama skilningi og áður var. Slíkt
sýnir ekki aðeins skort á framsýni
heldur einnig að menn hafa ekki
áttað sig á því, sem er að gerast í
kring um þá á þessari stundu. Það
er tímabært að benda öllum for-