Úrval - 01.07.1966, Síða 91

LAND FYRIR STAFNI
89
Eins og ævinlega á sögulegum
augnablikum, hefur eftirvæntingin
legið í loftinu og sett mark sitt á
fund þessa ólíka fólks.
Cook nálgaðist ströndina gætilega
og sendi léttb;^tinn mannaðan á
undan til að rannsaka í nánd, hvers
væri að vænta af fólkinu á þessum
mýgrút af barkarbátum.
Gore liðsforingi, sem hafði siglt
með Wallis, sá fljótlega kunnugleg
andlit meðal hinna innfæddu, og þá
einkum gamlan mann og virðuleg-
an, sem Owhaa hét. Hinir innfæddu
veifuðu og brostu, þegar þeir sáu
Gore og könnuðust við hann.
Cook bauð gestum um borð ,,og
hafði þá í hávegum“, og Endeavour
varpaði akkerum fast upp við land-
steinana án þess að til áreksturs
kæmi af nokkru tagi.
Hin fyrstu kynni af Arcadia.
Strandlengja Matavaiflóans hefur
breytt sér nokkuð á þeim tveim öld-
um, sem liðnar eru síðan þessi saga
gerðist.
Ársprænan, þrír metrar á breidd,
sem féll í flóann, hefur nú stíflazt
og myndað tjörn, sem fellur úr og
í eftir sjávarföllum og nú liggur
vegur út á Venushöfðann, þar sem
stendur vitabygging og þyrping af
nútíma sumarhúsum. Þessi sumar-
hús bregða einskonar sumar-
skemmtistaðablæ á það umhverfi,
sem var ósnortið á tímum sögunn-
ar, sem hér er rakin. En að undan-
skyldu þessu sem nú hefur verið
nefnt, þá hafa ekki gerzt miklar
breytingar í umhverfinu og reynd-
ar furðulega litlar. Þarna er sama
auða, dökka, sandströndin, sett kók-
ospálmum og fyrir framan lónið,
sem Endeavour varpaði akkerum á
brotnar þung úthafsaldan á rifun-
um. Þessi þungi brimniður rýfur
mollu loftsins og niðar fyrir eyrun-
um í síbylju, sem þú sofnar frá á
kvöldum og vaknar til á morgn-
um.
Pálmatrén eru óvenjulega há og
rísa ekki beint, heldur sveigjast út
yfir ströndina og lónið, og það er
furða að hinar grönnu rætur þeirra,
sem sjór leikur um þegar hátt er í
lóninu, skuli halda þeim.
Kettirnir, sem Cook hleypti þarna
á land virðast ekki hafa unnið nein
stórvirki, því að kokostré öll eru
þarna með málmbandi um sig, til
að hindra rotturnar í að éta af á-
vöxtunum. Brauðaldinið vex fjær
sjó og brauðaldintré eru falleg, stór
tré, með breiðum og vaxkenndum
blöðum, eins og mannshönd í lög-
un. Brauðaldinið er hnattlaga á-
vöxtur, grænn að lit, ekki ósvipað-
ur lítilli vatnsmelónu og hangir í
trjánum. Allsstaðar, hvar sem drep-
ið er niður fæti er grænt kafgrasið.
Blómarunnar blasa við hvarvetna,
ilmur rauðu og gulu jasminunnar
fyllir loftið og inni á milli vex litla,
hvíta blómið, tiare Tahiti. Blómin
og blómskrúðið á sér engin tak-
mörk, og grænt grasið myndar bak-
grunninn eða þá fagurgrænn hita-
beltisskógurinn.
Skógurinn vex upp eftir hlíðum
fjallanna samfelldur nema ár og
fossar hafa rutt sér braut um hann
og hann nær svo hátt, að hann hverf-
ur í skýjabólstrana, sem jafnan um-
leika hæstu fjallatindana, sem eru
í 7000 feta hæð. Stundum rýkur