Úrval - 01.11.1966, Qupperneq 25

HANN JÁTVARÐUR FRÆNDI
23
Alsírbúa, þrælamarkaðinn í Afríku
siglingu fyrir Gullna Hornið og
pyramidana miklu. Við, sem höfð-
iim búið barna úti í auðninni í tvö
ár, vorum alveg furðu lostin. Þetta
hljómaði sem ævintýri úr Þúsund
og einni nótt. Þegar við spurðum
hann: „Játvarður frændi, þekkirðu
Prinsinn af Wales?“ svaraði hann
bara ósköp hirðuleysislega: „jú. jú,
mjög náið.“ án þess að gefa nokkra
frekari skýringu á því. Slíkt var ein-
mitt eitt helzta bragð hans, og það
hafði sannarlega tilætluð áhrif.
Þetta var árið 1878, og á því herr-
ans ári voru almennar kosningar í
Kanada. J.F. var brátt kominn á kaf
í kosningabaráttuna. Hann tileinkaði
sér miög ýtarlega þekkingu á sögu
og stjórnmálum nyrðri hluta Kan-
ada á svipstundu, og innan viku
þekkti hann hverja hræðu í gervöllu
héraðinu. Hann hneigðist fremur til
íhaldssamrar stefnu og fylgdi fyrir-
mönnum að málum, en hann var
einnig mjög kumpánlegur við al-
þýðu manna, líkt og hann væri þá
skyndilega orðinn alþýðumaður.
Hann hélt ræðu á hverjum stjórn-
málafundi. En honum varð samt
bezt ágengt á knæpunum, þar sem
hann bauð óspart upp á glas. Þar
gáfust honum sem sé gullin tækifæri
til þess að beita hinum stórkostlegu
hæfileikum til að smjaðra fyrir
mönnum og láta mikið með þá, að
þykjast og blekkja.
„Já. við skulum nú sjá,“ var hann
vanur að segja við einhvern tötra-
legan sveitamanninn, sem stóð við
hlið honum. Svo veifaði hann glas-
inu glæsilega og bætti við: „Nú, ef
ættarnafn þitt er Framley, hlýturðu
að véra ættingi eins af mínum kæru,
gömlu vinum. Sir Charles Framleys
hershöfðingja í stórskotaliðinu."
,.Kannske,“ svaraði sveitamaður
inn og tókst allur á loft af hrifningu,
,,ég hef bara fylgzt svo skratti illa
með fólkinu mínu heima í gamla
)andinu.“
„Ja hérna. Hugsið ykkur bara. Ég
verða að segja honum Sir Charles
frá bví, að ég hafi hitt þig. Ja, sá
verður nú glaður.“
. Þannig hafði J.F. tekizt að ausa
heiðri og upphefð yfir helming bæj-
arbúa í Georgina á einum tveim
vikum. Nú lifðu þeir og hrærðust
sem ölvaðir í áfengu andrúmslofti
innan um hershöfðingja, aðmírála
og jarla. Hveria aðra> en íhaldsmenn
hefðu þeir svo sem getað kosið eft-
ir þetta?
Málstaður J.F. sigraði líka með
miklum glæsibrag. Hann hefði get-
að verið kyrr þarna og uppskorið
ríkuleg laun fyrir erfiði sitt, en
Ontariofylki var of þröngur leik-
völlur fyrir hann. Nú var landnámið
vestur í Manitobafylki einmitt haf-
ið ,og J.F. krafðist bess, að pabbi
flyttist þangað vestur með honum.
Við héldum því uppboð á búgarðin-
um og öllu, sem honum fylgdi. Við
þurftum að veita öllum uppboðs-
gestunum ríflega, og whiskyið kost-
aði okkur meira en það, sem við
fengum fyrir horuðu beljurnar og
vélaskriflin á bænum. Svo héldu
þeir J.F. og pabbi vestur til Mani-
toba og skildu okkur krakkana eft-
ir í skólanum.
Þeir komu einmitt til Winnipeg,
þegar uppgangur borgarinnar var
sem mestur J.F. greip tækifærið