Úrval - 01.11.1966, Qupperneq 47

BLÁNEFJA, SKONNORTAN ÓSIGRANDI
við fréttamennina. „Við kjöftuðum
heilmikið saman.“
Á heimleiðinni til Ameríku
lenti „Blánefja“ í hroðalegum
stormi. Nótt eina lét hún reka með
öll segld felld eftir fjögurra daga
sífelldan storm. Þá skellti risavaxin
bylgja henni á hliðina. Hún lá á
hliðinni og sjórinn fossaði inn í
hana. Áhöfnin var óttaslegin, enda
leit nú svo út, að úti væri um allt.
En svo rétti gamla skonnortan sig
við hægt og hægt, og það mátti
greina stynjandi hljóð innan úr
henni. Og þarna lá hún nú aftur
á réttum kili, fremur illa útlítandi,
en samt ósigruð. „Guð ein veit,
hvernig henni tókst þetta“, sagði
Walters síðar, „en hún bjargaði lífi
okkar.“
En hennar eigin dagar voru samt
taldir. Nú tóku ljótir, en sterkir og
afkastamiklir dieseltogarar að
flykkjast á fiskimiðin, svo jafnvel
hún „Blánefja" gamla neyddist til
þess að láta setja í sig vélar til
þess að hafa einhverja möguleika til
að standast samkeppnina. En dagar
seglskipanna voru nú senn á enda.
Og árið 1938 var „Blánefju" veittur
Alþjóðlegi fiskibikarinn til fullrar
eignar. Þetta virtist vera nokkurs
konar tákn um, að nú væri tímabil
seglskipanna að Ijúka. Eftir þrá-
beiðni Bens Pines samþykkti Walt-
ers þó að fara í kappsiglingu við
„Gertrude L. Thebaud", svona upp á
gamlan kunningsskap.
Nú var „Blánefja“ orðin ósköp
slitin og hálf illa farin eftir 17 ára
þrældóm. Fyrsta kappsiglingin úti
fyrir Boston færði mönnum heim
sanninn um það. „Gertrude" var
45
miklu yngri. Henni tókst að komast
svolítið fram úr „Blánefju." Það
var að vísu aðeins um 3 mínútur
að ræða, en þeim mínútum hélt
hún alveg að endamarkinu. „Blá-
nefja" sigldi betur í annað sinn og
vann þá með 12 mínútna mun.
„Gertrude vann í næstu tvö skipti,
í síðara skiptið vegna þess að eitt
segl „Blánefju“ rifnaði í miklum
stormi. Nú stóðu leikar þannig, að
skonnorturnar voru báðar jafnar
... tveir á móti tveim ...
Fólk fylgdist af geysilegri athygli
með fimmtu og síðustu siglingunni.
Þúsundir stóðu víðs vegar á strönd-
inni, og milljónir fylgdust með út-
varpslýsingunni. Walters tókst að
komast fram úr „Getrude" strax í
byrjun, hann „stal vindinum úr
seglum hennar“ og tókst að mjakast
þannig fram fyrir hana og halda
þeim mun, þótt ekki væri mikill. Þær
sigldu báðar fyrir fullum seglum, og
sigurinn mátti heita vís fyrir „Blá-
nefju“, þegar stagseglsaðalblokkin
bilaði og „Gertrude“ tók að draga
mjög á hana. Það var enginn tími
til neinnar viðgerðar, aðeins hægt
að vona hið bezta. Angus Walters
yfirgnæfði vind og öldugný, er
hann hrópaði: „Aðeins einu sinni
enn.“
Er hann hafði hrópað þessi orð,
var sem „Gamla æðibunan" kink-
aði kolli uppi á öldufaldi. Hún fékk
óvænt góða vindkviðu í seglin og
þaut yfir marklínuna, aðeins tæpum
þrem mínútum á undan „Gertrude",
en samt enn „Drottning Norður-
Atlantshafsins." Það heyrðust
húrrahróp frá ströndinni, sem bár-
ust langt út á haf. Geysilegur fjöldi