Úrval - 01.11.1966, Síða 103

PAPA HEMINGWAY
101
„En hvers vegna er þessu öðru
vísi farið einmitt núna?
Má ég nefna visst atriði? Árið
1938 skrifaðirðu formála að smásög-
unum þínum. í lok hans sagðirðu,
að þú vonaðist til að mega lifa nógu
lengi til þess að skrifa þrjár skáld-
sögur í viðbót og 25 smásögur.
Slíkt var markið, sem þú kepptir
að, Jæja þá, „Hverjum klukkan
glyrnur", „Yfir ána og inn í skóg-
inn“, og „Gamli maðurinn og haf-
ið“, svo að ekki sé minnzt á óút-
gefnu handritin. Og smásögurnar
eru orðnar fleiri en 25, að viðbættri
bókinni um Parísardagana. Þú hef-
ur staðið við sáttmálann, sáttmál-
ann, sem þú gerðir við sjálfan þig,
þann eina, sem gildi hefur. Hvers
vegna í ósköpunum geturðu ekki
látið þetta nægja.
„Af því að, sko, það skiptir engu
máli, þótt ég skrifi ekki í heilan
dag eða heilt ár eða tíu ár, svo
framarlega sem sú vitund býr
innra með mér, að ég geti skrifað.
En heill dagur án slíkrar vitundar
eða fullvissu .... er sem heil ei-
lífð.“
„En hvers vegna hættirðu þá
bara ekki við skriftirnar fyrir fullt
og allt? Hvers vegna hættirðu ekki
störfum og sezt í helgan stein? Það
veit guð, að þú átt það skilið.“
„Að hætta störfum? Hvernig í
andskotanum getur rithöfundur
hætt störfum? DiMaggio sló alla
út, og sama gerði Ted Williams.
Og svo einhvern daginn, einhvern
sérstaklega góðan dag, þegar þeir
fundu, að góðu dögunum var farið
að fækka, hengdu þeir upp skóna
sína og hættu. Sama gerði Rocky
Marciano. Þannig á meistari ein-
mitt að hætta. Líkt og Antonio.
Meistari getur ekki hætt á sama
hátt og hver sem er.“
„Þú ert þegar búinn að koma all-
mörgum bókum frá þér . .“
„Rétt. Ég hef skrifað 6 bækur,
sem hafa sigrað. Það dugar mér
sem ævistarf. En rithöfundur hætt-
ir ekki störfum á sama hátt og
baseballleikari, hnefaleikari eða
nautabani. Enginn tekur því sem
góðri og gildri vöru, að lappirnar
hans séu alveg búnar að vera eða
viðbrögðin séu orðin máttleysis-
leg. Hvar sem hann fer heyrir
hann sömu andskotans spurninguna
..... að hverju ertu að vinna
núna?“
,.En hverjum er ekki sama um
spurningar? Þú hefur alltaf látið
þér á sama standa um þessi einskis
verðu málbönd. Hvers vegna leyf-
irðu okkur ekki að hjálpa þér.
Mary mun fara með þér hvert sem
þú vilt, gera hvað sem þig langar
til að gera. Lokaðu hana ekki úti.
Það særir hana svo mikið.“
„Mary er dásamleg. Alltaf og
núna. Dásamleg. Hún hefur verið
svo fjári hugrökk og góð og indæl.
Hún er það eina, sem er enn eftir
til þess að gleðjast yfir. Ég elska
hana. Ég elska hana raunverulega.“
Ég fann tárin koma fram í augu
mér og gat því ekki sagt neitt. Ern-
est horfði ekki á mig. Hann virti
fyrir sér lítinn fugl, sem var að leita
að æti í kjarrinu. „Þú manst, að
ég sagði eitt sinn við þig, að hún
gerði sér ekki grein fyrir því, að
aðrir hefðu tilfinningar og gætu
særzt. Ég hafði rangt fyrir mér.