Úrval - 01.08.1968, Qupperneq 11

SMÁÞÆTTIR UM TÍBET
9
af sér kastað. Þetta álitu Kínverjar
(sem engu trúa nema ritningum
Mao-Tse-tung), að gæti verið miður
hollt magaveikum manni, og þyrfti
ekki magaveikan mann til. Og fær
nú enginn þetta framar, enda um
hönd að sækja slíkan læknisdóm
suður til Indlands, en spítala segj-
ast Kínverjar hafa látilP neisa í
Lhasa, og séu þar jöfnum höndum
stunduð kínversk lækningalist forn
og vísindi þessarar aldar, svo sem
að græða afhögginn lim á líkama
þess sem hann átti, og gefa honum
þannig eign sína að nýju, eða lífga
andaðan mann.
Skóla segjast þeir einnig hafa
reisa látið, og láta mikið af náms-
fýsi og gáfum tíbezkra barna sem
og fríðleik þeirra.
Pyndingatól segjast þeir ekki hafa
til annars en sýnis á söfnunum, né
svipur, en flestu af því fargani segj-
ast þeir fargað hafa, og sökkt í pytti
botnlausa ásamt öðrum svívirðing-
um liðinnar tíðar. Dýflissur standa
auðar, því engin skepna er svo lágt
metin að henni þyki hæfa svo vond
vistarvera.
Kínverjar segjast hafa komið til
landsins þrosmildir og friðsælir,
enda þótt vopnaðir væru, hinir
fyrstu, en síðan sent þangað starfs-
hópa, kallaða kadra, vel lesna í ritn-
ingum Mao Tse-tung, og hafandi
með sér þetta dýrmæti meðal bóka,
bók bóka, svo sólin í hjörtum þeirra
gangi aldrei undir.
Anauðuga menn, sem fyrrum
voru, segja þeir vera orðna miklu
bjartleitari en áður var, og tötra
þeirra ekki jafn þraut-stagaða, enda
líklegast að búið sé að brenna þeim
óþrifnaði öllum, og útrýma lús, en
svo var þó ekki þegar ég frétti sein-
ast af þessu skemmtilega landi. En
svo linir voru Kínverjar þá við Tí-
beta og mildir að sögn sjónarvotta
(hverju á nú að trúa) að þeir þorðu
ekki fyrir sitt líf að drepa af sjúkl-
ingi lús, ekki þó hann væri andaður,
ekki þó hann væri í dýpsta dái. Þá
kunni enginn að því sér þar í land-
inu nema Kínverjar. Og var ég að
óska þess að Kínverjarnir læsu vel
boðskap Maós um hreinlæti (ef hann
er til í bókunum), og fylltu hjörtu
sín af sólskini í þeim tilgangi, Tí-
betum til góðs.
Þá segja Kínverjar að nú svelti
enginn, nema ef vera skyldi skæru-
liðar í fjöllunum (þeim er nær), en
meira vaxi af byggi en nokkru sinni
fyrr, jak-uxarnir séu feitari og jak-
kýrnar, en matjurtir allar undur-
samlega góðar og fagrar og stórar,
og hollustan í þeim allra meina bót.
Þá segja þeir engan mann hafa
þurft að sæta afarkostum fyrir trú
sína á Sakya-muni, endurholdgun,
karma, gagnsemi bæna með hjólum
(sem mala þær) dulum, sem segja
fram bæn í hvert sinn er þær blakta,
framföllum og uppreisingum á víxl
um óraleiðir, meðan líkamanum var
ofboðið við hverja rennu, og svo
framvegis óendanlega.
PÓTALAHÖLL
Þegar ferðamaður hefur farið ríð-
andi um þau reginfjöll — dagleið
eftir dagleið — þar sem háski er
búinn við hvert fótmál, því ýmist
gina við brött gljúfur þar sem ekki
grillir í annað neðst niðri en skinin
bein manna og múlasna, sem hrap-
að hafa, eða skriða hefur girt fyrir