Úrval - 01.08.1968, Page 30

28
ÚRVAL
vélar, sem fljúga hraðar en hljóð-
ið, muni ekki gera ástandið ná-
lægt flugvöllunum enn verra en
það er orðið nú þegar. Það er svo
mikið fjármagn í húfi, að verk-
fræðingunum, sem ráða gerð þess-
ara flugvéla hefur verið fyrirskip-
að, að þeir verði að tryggja það,
að hávaði við flugtak og lendingu
þessara væntanlegu flugvéla verði
ekki meiri en hvað núverandi flug-
vélar snertir.
Ef ekki verða gerðar einhverjar
ráðstafanir, hvað snertir hávaðann
af þessum flugvélum, sem brátt
munu fljúga um loftin blá, þá gæti
skapazt alvarlegt hættuástand í
landinu. En þetta mun ekki gerast,
því að gremja almennings mun þá
hindra notkun slíkra flugvéla og
flugvélum þessum yrði þá bannað
að fljúga yfir landi. Annaðhvort
mun þetta hávaðavandamál þess-
ara væntanlegu flugvéla verða
leyst eða þessar flugvélar verða
einmitt fyrsta fórnardýr hreyfing-
ar þeirrar, sem nú er hafin til þess
að fyrirbyggja hávaðaaukningu og
draga úr þeim hávaða, sem við
búum nú þegar við.
Roskinn frændi minn er bæði nízkur og heyrnarsljór. Við i fjöl-
skyldunni höfum lengi hvatt hann til þess að kaupa sér heyrnartæki,
en augsýnilega hefur honum fundizt það alft of dýrt. Svo kom hann
einn góðan veðurdag í heimsókn og hafði þá ljótt og mjög áberandi
heyrnartæki í brjóstvasanum, og úr því lá þykk leiðsla upp að eyra
hans. Pabbi stakk upp á því, að hann setti rafhlöðuna í innanávasa og
fæli leiðsluna ,svo að minna bæri á þessu.
Sem svar við þessari uppástungu pabba dró frændi „heyrnartækið"
upp úr vasanum. Þetta var þá ekki annað en bHkkdós, sem vir hafði
verið fest í.
„En þú heyrir ekkert. betur, þó að þú sért með þetta drasl í vas-
anum!“ sagði pabbi.
„Kannske ekki,“ viðurkenndi frændi gamli, ,,en það sparar mér samt
að kaupa ósvikið heyrnartæki. Núna tala allir miklu hærra en áður,
þegar þeir eru að ræða við mig.“
G. S.
Þegar ég heyri menn óska einhverjum til hamingju með „heppnina11,
sem hann hafi haft með sér við að komast áfram í veröldinni, eða
þegar ég móttek slíkar hamingjuóskir eftir- sigur í réttarsalnum, þá
hvarflar sú hugsun jafnan að mér, að þess háttar ,,heppni“ verður
venjulega á vegi mínum um klukkan tvö að nóttu, þegar ég sit út-
taugaður yfir lagaskruddum vegna undirbúnings undir eitthvert mál.
Slík „heppni" verður aftur á móti aldrei á v.egi mínum, þegar ég er
í kvikmyndahúsi, úti á golfvelli eða kúrandi í hægindastól.
Louis Nizer,