Úrval - 01.08.1968, Qupperneq 114

112
ÚRVAL
mig sem dóttur sína, heldur geta
verið stolt af mér,“
ÞAR SEM VONIN
DEYR ALDREI. .. .
Það var heppilegt fyrir Christie,
að Birkikofi“ var til. Fram til árs-
ins 1961 höfðu allra erfiðustu stúlk-
urnar á betrunarhælinu „Hlynstíg“
verið einangraðar í byggingu, sem
bar hið aðlaðandi nafn „Regnboga-
húsið“. Það var „lokuð“ deild, ætl-
uð stúlkum, sem álitið var, að ekki
yrði ráðið við án þess að svipta þær
algerlega öllu frelsi. En forstöðu-
kona „Hlynstígs", frú Helen Shank,
áleit „Regnbogahúsið" vera algert
neyðarúrræði, sönnun um ósigur
velferðarþjóðfélags nútímans og
hina hættulegu trú þess á það, að
15 ára stúlkur gætu verið svo spillt-
ar, að ekki sé unnt að hjálpa þeim,
heldur verði að loka þær inni eins
og villidýr. Hún neitaði blátt áfram
að viðurkenna slíkt álit.
í stað „Regnbogahússins" vildi
hún fá deild með úrvalsstarfsfólki
og öllum hjálpartækjum nútímans,
svo að þar yrði unnt að veita stúlk-
unum alhliða og vandaða meðhöndl-
un, bæði líkamlega og andlega. í
draumahúsinu hennar áttu að vera
íveruherbergi, sjúkrastofur, skóli og
tómstundaherbergi fyrir 16 stúlkur.
Allt átti að vera bjart og uppörv-
andi, því að öll veröld stúlknanna
mundi takmarkast af veggjum þessa
húss, meðan þær dveldu þar. Það
varð auðvitað að gera nauðsynlegar
varúðarráðstafanir, en húsið mátti
ekki líta út sem fangelsi. Þar mátti
ekki vera nein „fangelsislykt". Það
varð að fyrirbyggja það á einhvern
hátt, að stúlkunum fyndist þær vera
í fangelsi. Þetta átti að vera stað-
ur, þar sem stúlkurnar fyndu, að öll
von var ekki úti um betra líf þeim
til handa.
Það var reiknað með, að slík deild
mundi kosta um 15 milljónir króna.
Frú Shank fór til fjárveitinga-
nefndar fylkisins og skýrði henni
frá þessu draumahúsi sínu. Og með
hjálp rökfimi sinnar og lagni við að
fá aðra á sitt mál tókst henni að
fá yfirvöldin til þess að veita nauð-
synlegt fé á fjárhagsáætlun fylkis-
ins árið 1959. Þessi fyrirhugaða
framkvæmd var lögð undir dóm
hinna almennu kjósenda, og þeir
samþykktu hana. Sjálfsagt hafa þeir
þá ekki gert sér í hugarlund, að þar
væru þeir að gera alveg sérstaklega
góð kaup.
í árslok 1961 var svo „Birkikofi"
tilbúinn til þess að taka á móti
fyrstu íbúum sínum. Sama ár dró
frú Shank sig í hlé sem forstöðu-
kona „Hlynstígs“, því að hennar
beið staða við nefnd þá, sem eftir-
lit hefur með fangelsisdómum, af-
plánun þeirra og lausn fanga úr
fangelsi. Og varð hún fyrsta konan,
sem tók sæti í nefnd þessari. Eftir-
maður hennar á betrunarhælinu
varð Thomas G. Pinnock, sem hafði
áður verið aðstoðarmaður hennar.
Við hann mælti hún þessi orð, þeg-
ar hann tók við stöðunni: „Ég út-
vegaði húsið. Nú verður það yðar
starf að gera það að virku afli.“
Það varð að byrja alveg . frá
grunni í samræmi við hina nýju
meðhöndlunaráætlun, því að það
voru ekki til nein fordæmi, sem
unnt yrði að fara eftir. Á öllum öðr-