Úrval - 01.08.1968, Side 125

BIRKIKOFI
123
slíkum, auðveldum lausnum á
vandamálum sínum, heldur sagði
hún: „Nú er ég í rauninni glöð yfir
því, að ég var send til „Birkikofa".
Ég finn það greinilega, að nú fyrst
er ég að verða fullorðin.“
Ramona Torres, sem var enn með
ör .á handleggjunum eftir hnífs-
stungurnar, sem hún hafði veitt
sjálfri sér, var sú síðasta, sem kom
til „skoðunar“. Greindarpróf höfðu
sýnt, að greindarvísitala hennar
var mjög lág, þ. e. a. s. aðeins 58.
Hun var þar að auki algerlega ófær
um að hafa stjórn á tilfinningum
sínum og hafði því oft sleppt sér,
en þess á milli hafði hún verið hald-
in miklu þunglyndi.
„Við vorum lengi hrædd um, að
Ramona væri í rauninni alveg von-
laus,“ sagði einn sérfræðingurinn
við mig í einrúmi.
En til allrar hamingju hafði enn
einu sinni gerzt kraftaverk hinnar
heilbrigðu skynsemi þarna í „Birki-
kofa“, Með aðdáunarverðu vilja-
þreki hafði Ramonu loks tekizt að
ná þolanlegum einkunnum í skól-
anum. Hún hafði áður fyrr ekki
getað gert greinarmun á réttu og
röngu, en nýlega hafði hún sýnt
mjög jákvæð viðbrögð, þegar ný-
komin stúlka hafði reynt að fá hana
til þess að taka þátt í flóttatilraun
með sér. Hún hafði lýst yfir því
við stúlkuna, að hún mundi segja
húsforeldrum sínum frá áætlun-
inni . . . og gerði það í raun og
veru.
„Ég komst að því, að ég hef mitt
eigið vit og þarf ekki að láta ann-
að fólk hugsa fyrir mig,“ sagði hún
á hinum mánaðarlega fundi. „Og
þess vegna finnst mér, að þið ætt-
uð að sleppa mér héðan, því að
mér hefur farið heilmikið fram.“
„Það er rétt hjá þér, að það er
vel hægt að senda þig burt héðan
úr „Birkikofa“,“ var henni svarað.
„Á opnu deildinni hér á „Hlynstíg"
færðu miklu meira frelsi, en þú
verður samt að njóta vissrar vernd-
ar í dálítinn tíma ennþá, áður en
við þorum að sleppa þér burt fyrir
fullt og allt.“ Venjulega var Ramona
leið á svip og þungbúin, en nú varð
andlit hennar næstum fallegt, er
gleðibros breiddist yfir það. Brosið
var hikandi, líkt og hún tryði varla
því sem hún heyrði.
„Þýðir það, að þið sleppið mér
héðan?“
„Nei, það er ekki alveg rétt,“
sagði frú Goodrich blíðlega. „Það
erum ekki við, sem sleppum þér
héðan og veitum þér frelsi, Ramona.
Þú hefur sjálf fundið veginn út til
frelsisins.“
„En ég á þá sem sagt að flytjast
yfir á opnu deildina?"
Frú Goodrich kinkaði kolli, og
hamingja sú, sem geislaði af andliti
Ramonu, varpaði bjarma á herberg-
ið. Allir viðstaddir höfðu hjálpað
henni til þess að ná þessum góða
árangri, og allir voru stoltir af
honum, allt frá forstöðukonunni
við annan enda borðsins til hús-
varðarins við hinn endann.
REIÐUBÚIN TIL AÐ NJÓTA
FRELSISINS
Enginn kærir sig um að vera lok-
aður inni í lítilli, algerlega einangr-
aðri veröld allan sólarhringinn, en
næstum öllum stúlkunum í „Birki-