Úrval - 01.09.1971, Qupperneq 59

DÁÐASTA LEIKKONA HEIMS
57
að leiklistinni. Sarah sat, eins og
venjulega við matborðið, víðs fjarri
í draumum sínum, svo móðirin svar-
aði i hennar stað:
— Sarah er of horuð til að geta
orðið leikkona!
Þetta reið baggamuninn. Móðir-
in hafði vakið reiði hennar og sam-
stundis ákvað hún að snúa sér að
leiklistinni.
Hertoginn af Morney sá um það
að dyr leikskólans stóðu henni opn-
ar, og kennararnir þar voru ekki
lengi að finna það að þarna var
efni í mikla listakonu. Þessi bjart-
leita, grannvaxna stúlka hafði al-
veg ótrúlegt starfsþrek og þol.
Hjarta hennar svall af ást til leik-
hússins, sem átti eftir að verða vett-
vangur lífsstarfs hennar í sextíu ár.
Hún var ráðin sem leikkona til
Comedie Francaise, franska þjóð-
leikhússins. En henni gekk ekki vel
þar. Hún var aðeins átján ára, og
átti að leika í sorgarleikjum eftir
Racine og gleðileikjum Moliéres, en
virtist við hvorugt ráða. Heima hjá
henni, við rue Saint Honoré, var
andvarpað; það var greinilegt að
þessi erfiða stúlka var til einskis
nýt. Þá reif hún samning sinn við
leikhúsið í tætlur.
Þegar henni tókst ekki að láta
hylla sig á leiksviðinu, ákvað hún
að hún skyldi vekja athygli á sér
sem konu. Hún fór að klæða sig
fallegum fötum, varð elskuleg og
aðlaðandi í framkomu. Þótt móðir-
in sýndi henni aldrei ástríki, borg-
aði hún þó alltaf reikninga hennar.
Hún var fljót að skipta um skap og
fór þá oft út í öfgar, og hún þurfti
aldrei að vera einmana. Gegnum
kunningsskap fékk hún hlutverk
hjá einu af minni leikhúsunum, og
lék þar rússneska furstafrú. Þetta
leikhús var fengið til að hafa leik-
sýningu í kvöldsamkvæmi hjá Na-
póleon III. í Tuilerie höllinni, og
það kvöld varð örlagaríkt fyrir
Söruh.
Af einskærri fáfræði las hún upp
ljóð, eftir skáld sem átti eitthvað í
brösum við keisarann. Þetta varð
algert hneyksli, og í reiði sinni þreif
leikhússtjórinn til Söruh og slengdi
henni utan í vegg. Þá kom einn af
gestunum í hirðveizlunni henni til
hjálpar; það var prins Henri de
Ligne frá Belgíu. Sarah varð yfir
sig ástfangin af hinum unga prinsi
og hann endurgalt ást hennar. Þetta
varð að eldheitu ástasambandi.
Þegar Sarah komst að því að hún
var með barni, var Henri prins far-
inn frá París. Hann var í utanríkis-
þjónustu fyrir ættland sitt, og vissi
ekki hvenær hann gæti hitt ástmey
sína aftur, en vonaði hið bezta. En
Sarah var stolt og hún hafði með-
fædda þörf fyrir að stjórna og hún
vildi ekki fyrir neinn mun lúta
neinum eða að standa í þakkar-
skuld. Þess vegna leigði hún litla
íbúð við rue Dupot, og þar.ól hún
Maurice, son sinn. Þá var hún tví-
tug.
Þegar Henri prins kom aftur til
Parísar, vildi hann endilega kvæn-
ast Söruh og gangast við syni sín-
um. En Henri de Ligne var síðasti
maðurinn í beinan karllegg af ætt-
inni de Ligne, svo að ákvörðun hans
um það að kvænast óþekktri leik-
konu og þess utan dóttur gleðikonu,