Úrval - 01.09.1971, Qupperneq 111

EKKI SIGURINN HELDUR BARÁTTAN
109
keppnin. Rússnesku íþróttamenn-
irnir sögðust neita að keppa við
bandarísku íþróttamennina, þangað
til Bandaríkin byndu endi á árás-
arstríð sitt í Víetnam.
Auðvitað vildum við þá fá að
vita, hvort þeir væru líka hættir
við sundkeppnina. Því var svarað
neitandi. Og þá fórum við að skilja,
hvernig í öllu lá. Bandaríska frjáls-
íþróttaliðið var sterkt, en það rúss-
neska lítilsmegandi. Og því höfðu
þeir hætt við frjálsíþróttakeppnina
vegna Víetnamstríðsins. En rúss-
nesku sundmennirnir höfðu mikla
möguleika og voru því reiðubúnir
að keppa.
Og samkvæmt öllum áætlunum
hlutum við að tapa. Við vorum að-
eins vissir með að sigra í 4—5 af
þeim 17 keppnisgreinum, sem keppa
átti í. Það sást, þegar tími þeirra
beztu var borinn saman. Engin stig
átti nú að gefa fyrir annað eða
þriðja sæti, þótt slíkt sé venja í
flestum sundkeppnum. Rússar vildu
aðeins gefa stig fyrir fljótasta kepp-
andann í hverri grein, vegna þess
að þeir áttu einn góðan keppanda í
hverri grein, en ekki marga, sem
líklegir voru til þess að komast í
annað eða þriðja sæti. Og af sömu
ástæðu átti alls ekki að keppa í
boðsundi.
Þjálfari okkar hafði samþykkt að
leyfa Rússum að kvikmynda og
prófa lið okkar við æfingar þess. En
samt kom rússnesk kona strax á
vettvang, þegar við hófum æfingar
í Moskvu, og tók að fylgjast náið
með mér með stoppúri í hendi. Hún
gekk fram og aftur eftir laugar-
bakkanum og fylgdist með mér á
sundinu. Það er þýðingarmikið að
fá tækifæri til þess að sjá keppi-
nauta sína synda, að kynnast hraða
þeirra á hinum ýmsu hlutum sunds-
ins og sjá, hvernig þeir hefja sund
og snúa sér, og hvenær þeim
hættir til þess að hægja á sér eða
auka hraðann. En við höfðum ekki
neitt tækifæri til þess að fylgjast
með æfingum rússneska liðsins, og
rússnesku keppinautarnir höfðu
ekki heldur tækifæri til þess að
fylgjast með okkar æfingum. Því
komst ég að þeirri niðurstöðu, að
það væri hlutverk þessarar konu að
njósna um okkur og skýra keppi-
nautum okkar frá öllu markverðu.
Ég gerði allt, sem ég gat, til þess
að blekkja hana og gera henni
ómögulegt að rækja þetta starf. É'g
tók stundum röng sundtök og reyndi
að láta líta svo út sem það væri ekk-
ert samræmi hjá mér. Ég andaði til
sitt hvorrar hliðarinnar eftir vild og
synti hægt. Ég gat séð, að þessi
rússneska Mata Hari var að verða
alveg óð af reiði.
En hún mætti samt á næstu æf-
ingu, og í þetta skipti hafði líka
verið komið fyrir kvikmyndavél á
bak við rúðu nálægt laugarbotnin-
um. Kvikmynd yrði keppinautunum
miklu þýðingarmeiri en frásögn
njósnara. Ég reyndi því að rugla
um fyrir þeim. Þegar kvikmynda-
vélin ,,náði“ til mín, kafaði ég ann-
aðhvort beint að henni eða snar-
sneri mér yfir á bakið.
Sú rússneska kvartaði yfir þessu
atferli mínu við Don Cambrill, þjálf-
arann okkar. Hún sagði við hann,
að þessi sundkeppni væri aðeins
þáttur menningarlegra samskipta