Úrval - 01.12.1973, Blaðsíða 76

74
ÚRVAL
trufla það sem fyrirhugað kann að
vera.
Cousteau lýsir árangri sínum í líf _
inu á sérkennilegan og skáldlegan
hátt: „Heimspeki mín,“ sagði hann
við blaðamann einn, „er ekki í ætt
við steininn, sem vill, að við látum
eftir okkur eignir og minnismerki,
heldur skyld storminum, sem kenn
ir okkur að stefna hvert., sem við
viljum, og gera það sem okkur
langar til.“
Stormurinn í lífi Cousteau stend-
ur ævinlega af landi, — í áttina
til seiðandi hafsins.
☆
Pappír til áburðar.
í blaða- og bókapappír, umbúðapappír og pappa eru svipuð efni
og í hálmi, sem erlendis er mjög notaður í safnhauga, búnum til
úr búfjáráburði. Pappírinn má ekki setja í haugana í þykkum
bunkum, því að þá leysist hann ekki í sundur. Prentsvertan sakar
ekki. Ágætt er að leggja pappír ofan á búfjáráburð, t. d. kringum
tré. Og einhver beztu meðmæli með pappírnum til áburðar er sú
staðreynd, að ánamaðkar eru sólgnir í hann og breyta honum í
gróðurmold.
Þessar upplýsingar er að finna í dönsku tímariti, sem fjallar
um lífræna ræktun og hefur þær eftir þýzkum garðyrkjufræðingi,
er hefur notað pappír á þennan hátt árum saman með hinum
bezta árangri.
Á flestum heimilum eða öllum í landinu fellur til meira og
minna af pappír, sem annaðhvort er brennt eða hent út á sorp-
hauga. Allir þeir, sem stunda garðrækt eða aðra ræktun og nota
við það búfjáráburð, ættu að hafa það í huga, að geysileg áburðar-
verðmæti eru fólgin í öllum þeim pappír, sem fer til ónýtis árið
um kring. Þeir sem búa ekki til safnhauga, geta blandað pappírn-
um saman við mykju og jafnvel annan áburð, t. d. þann áburð,
sem notaður er í garða eða nýrækt og jafnvel á t.ún. Ánamaðkarnir
sjá fyrir því að umbreyta honum í gróðurmold, hafi það ekki gerzt
í safnhaug.
(Heilsuvernd).
Bandaríski hershöfðinginn Georg Marshall er sagður hafa haft
mikla óbeit á blóðsúthellingum. Á dögum annarrar heimsstyrjaldar-
innar sá hann til þess, að Roosevelt forseta voru sendar töflur um
mannfall í litum. Hershöfðinginn sagði, að ella „mundu menn verða
of harðir". Þess yrði að gæta að láta manntjónið vera efst í huga,
þegar hernaðaráætlanir væru gerðar.