Úrval - 01.12.1973, Blaðsíða 85

83
„HELDURÐU, að við séum á lífi?
eru nú einu sinni hluti af starfi
prestanna. Hann sagði bara eitt-
hvað.“
Hann sá nú, að stúlkurnar störðu
á eitthvað uppi yfir sér. Viti menn,
þarna var þá auglýsingaspjald, sem
hafði verið í vagninum og á því
stóð: „Drottinn mun frelsa“.
Þær horfðu einmitt á þetta núna.
„Þið skuluð nú ekki halda, að
þetta sé aðgöngumiði að himnahlið-
inu,“ sagði hann. „Þá er nú skárra
að þið rennið huganum að því, sem
þið áttuð að læra fyrir morgun-
daginn í skólanum.“
Stúlkurnar voru nú farnar að
skjálfa af kulda, svona hreyfingar-
lausar í rennvotum fötum.
Þær gátu nú séð neistaflugið frá
málmskurðarflygsunum. Og Lísa
varð dauðhrædd um að neistar
myndu kveikja í hárinu á sér.
ÞUMLUNG EFTIR ÞUMLUNG
Nú höfðu stúlkurnar verið fastar
í fimm og hálfan tíma. Allir aðrir,
sem höfðu verið fastir í brakinu
— 18 manns — höfðu verið losaðir
farsællega, og enn vann slökkvi-
liðsdeildin af miklu kappi að því
að ná í stúlkurnar.
Lísa og Pat gátu nú fundið hit-
ann frá verkfærunum og reykur,
sem læddist niður, gerði þeim örð-
ugt um andardrátt. Til þess að
flýta úrslitum svo sem auðið yrði
og ná burt dyraumbúnaði úr stáli
og fleka, sem hélt beim föstum,
hafði verið fenginn 150 smálesta
járnbrautarkrani til aðstoðar.
Volkamer stjórnaði átökum þuml
ung fyrir þumlung. Hér mátti ekk-
ert laust stykki detta eða renna til,
engin mistök henda.
„Við erum að ná ykkur núna,“
sagði dr. Cari við stúlkurnar. „Seg-
ið mér nú alveg, hvað ykkur finnst."
„Takið Lísu fyrst,“ sagði Pat.
„Nei, Pat fyrst,“ sagði Lísa.
„Við verðum að hreyfa Lísu
fyrst,“ sagði læknirinn, „því að
Er hin kynóða Beta eftil vill úa Jóns Prímusar eöa
persónugervingur fjallkonunnar?
Tveir menn togast á um hana. Annars vegar er þaö
háskólakennarinn ölafur, menntaöur, kurteis og dá-
litið rykfallinn formfestumaður. Hins vegar er það
braskarinn Aðalsteinn, ómenntaður ruddi og ævintýra-
maður. Hinn spengilegi Ólafur hefur í átján ár reynt
að temja villidýriö Betu, þegar hinn digri unglingur
Aðalsteinn tekur á þeim hús. Þá fara örlagarikir
atburðir að gerast, harmleikur ólafs og Aðalsteins.
En hver sem Beta er, þá gengur hún ennþá laus.
Þetta er óvenjulegt timamótaverk ungs rithöfundar.
HILMISBÓK ER VÖNDUÐ BÓK ©