Úrval - 01.10.1978, Blaðsíða 17

ÉG GET EKKl HALDIÐ LENGUR!
hærri en brúin. Gordy hékk niður úr
brúnni að vestanverðu. Brúin var 11
metra breið. Kraninn stóð aðeins
10,5 metrum austan við brúna. Ef sú
afstaða gerði það að verkum að ekki
væri hægt að teygja bómuna vestur
yfír brúna, var áætlun Waynes þar
með að engu gerð, því það tæki að
minnsta kosti fimm til sex klukku-
tíma að færa þennan þunga bygg-
ingakrana.
Sem betur fór var „hlaupalína”
kranans tiltæk þessa stundina. Hún er
grannur kapall með kúlu á endanum,
kúlu, sem er hálfur metri í þvermál
og stór krókur niður úr. Hlaupalín-
unni má lyfta og láta hana síga miklu
hraðar heldur en hægt er að gera við
aðallínuna.
Kúlan var aðeins um tíu metra frá
Wayne. Hann reyndi að ná sambandi
við Bob Harding gegnum vasatalstöð-
ina, en þegar það tókst ekki, fleygði
hann talstöðinni, reif af sér verkfæra-
beltið, hljóp að kúlunni og upp á
hana. Hann kreppti aðra höndina í
rúmlega axlarhæð og sneri henni í
hringi með fíngurna upp. Það var
merki til Hardings sem þýddi: ,,Lyftu
mér upp.”
í stjórnklefanum á stóra krananum
hafði Bob tíu stengur, þrjá pedala og
fjöldann allan af hnöppum, rofum og
mælum til að styfa krananum með.
Hann hafði 25 ára reynslu af stjórn
stórra krana og var orðinn vanur að
lyfta hlutum og leggja þá frá sér ofur-
varlega annars staðar, jafnvel þótt
hann sæi ekki sjálfur hvar. En venju-
lega gat hann reitt sig á örugga til-
sögn gegnum talstöð eða greinilega
merkjagjöf. Að þessu sinni varð hann
að rýna sjálfur, og það svo að segja
beint í sólina.
Nú varð hann að sýna ýtrustu
gætni. Það sem hann varð að gera
neyddi hann til þess að brjóta þá
ströngu reglu að rétta bómuna ekki
yfir brúna meðan umferð var á henni
— með kúlunni mátti auðveldlega
fletja út bíl og þá sem í honum væru.
Það tók hann mínútu að lyfta Wayne
upp í brúarhæð. Síðan sveigði hann
bómuna varlega í átt að brúnni. Þeg-