Úrval - 01.10.1978, Blaðsíða 79

ÞANNIGFÓRÉGAÐ
77
höfrungur, lá mér við að leika mér að
fótbolta með nefinu.
Ástæðan til þess að krakkar geta
verið fljðt að læra að synda, fái þau
sæmilega tilsögn, er sú að meðan þau
eru fimm og sex ára eru þau ekki sér-
lega skynsöm. Þegar þeim er sagt að
vera stilltum, sparka litlu fótunum
sínum, teygja úr litlu handleggjun-
um og draga djúpt andann, gera þau
það sem þeim er sagt. Þegar ég fékk
þessi fyrirmæli, svaraði ég: ,,Ertu eitt-
hvað verri?”
Kennari minn sagði mér að allir
gætu flotið. ,,Ef maður hugsar sér að
maður geti flotið, getur maður flot-
ið,” sagði hann. Eg var lagður á
bakið. Þegar kennarinn tók hendurn-
ar undan mér, sökk ég. „Meira að
segja liljublöð geta flotið,” var mér
sagt. Ég sökk aftur og rak hausinn í
botninn í grunna endanum. Ég var
spurður hvað ég væri að hugsa.
„Um að drukkna,” svaraði ég.
,,Þú vilt ekki læra að synda,” sagði
hann. ,,Þú ert með neikvætt hugar-
far.”
Þetta var fáránlegt. Ég hélt í laug-
arbarminn og sparkaði með litlu fót-
unum mínum. Ég sveiflaði litlu
höndunum mínum. Þegar ég sam-
ræmdi þessár hreyftngar, sukku fætur
mínir fyrst. síðan seig afgangurinn af
mér ofan í vatnið þar til hægri hönd
mln hvarf að síðustu sjónum meðan
ég seig niður á laugarbotn.
Orþrifaráðið var að ég fékk níu ára
dóttur mína til að kenna mér að
synda. Um þessar mundir var hún
ekki hátt skrifuð í hornaboltanum af
því hún náði aldrei lága, öfuga snún-
ingsboltanum.
Dóttir mín var mjög þolinmóður
kennari, því henni var áfram um að
læra leyndarmálið við þennan fjand-
ans snúningsbolta. Hún lánaði mér
sundfitjarnar sínar, eyrna- og nasa-
tappana og sundgleraugun. Ég leit út
eins og forsögulegt sæskrímsli, en ég
fann varla fyrir vatninu.
Það tók dóttur mína aðeins eina
viku að kenna mér að halda mér á
floti og færast í litla hringi í allt að tíu
mínútur. Það er möguleiki að læra að
synda upp að 21 árs aldri. Eftir það er
hægt læra að halda sér á floti þangað
til björgunarlínunni er kastað til
manns.
Dóttur minni lánaðist það sem sér-
fræðingunum hafði mistekist, og ég
stóð við minn hluta af samningnum
og sagði við hana: „Aðferðin til að
hitta snúningsboltann er að sjá hann
koma eins fljótt og hægt er. Til þess
reynir maður að sjá svartan depil ofan
á honum, þegar hann kemur. Það er
snúningurinn, sem býr til svarta dep-
ilinn.”
Þetta hjálpaði henni víst ekki
mikið. En kennsla hennar skipti
sköpum í mínu lífi. Að geta nú synt
eftir að hafa sokkið í svo mörg ár
hefur breytt matarlyst minni. Eg er
ekki eins gráðugur í fískmeti og ég
var. Ég hef líklega haft sjúklega löng-
un til að rífa í mig fisk og önnur sjáv-
ardýr til að ná mér niðri á þeim
skepnum, sem lifa í vatni. ★