Eir - 01.07.1900, Blaðsíða 36

Eir - 01.07.1900, Blaðsíða 36
148 matvæla sem mannkynið neyti sé brauð, enda sýnir orðatil- tæki, „daglegt brauð“,í stað fæðu yfir höfuð, hve mikils virði t>að er talið. Til brauðgerðar er ýmist brúkað hveitimjöl eða rúgmjöl, í flestum löndum nálega eingöngu hveitimjöl, að Norðurlönd- um og íslandi undanskildu; hvort heldur er notað, verður að hnoða mjölið saman við vatn og gerefni, en það er súrdeig, sýra eða ger o. s. frv., þangað til orðið er úr því deig, og veldur því efni nokkurt sem kalla mætti kornlím (glúten) að mjölið loðir þannig saman þegar búið er að hnoða það. Það er ekki unt að búa til brauð úr þeim kornmat, sem vantar kornlím. Svo er um baunirnar, og er það bagalegt, þvi að öðrum kosti mundi mega búa til hentuga fæðu úr hinum sað- sömu baunum. Þegar deigið er fullgert, yerður að láta það standa í hlýju, þangað til ólga hleypur í það. Ólgan verður á þann hátt að sykurtegundir sem eru til í mjölinu og aukast þar um leið og óigan fer fram, klofna og verða að kolsýru og vínanda. Kolsýran er lofttegund, sem sprengir sér holurí deiginu, svo að það „hefur sig“, verður eygt eða holótt, en einmitt þetta er tilgangur brauðgerðarinnar, því með þessu móti komast meltingarvökvarnir miklu betur að brauðinu þegar það er borð- að, og gerbrauðin eru því langtum auðmeltari cn ósýrt brauft („klossubrauð"). Ef ólgan fær að halda lengi áfram, myndast auk þeirra efna sem nú voru nefnd einnig edikssýra og aðrar sýrur, og sama á sér auðvitað stað ef súrdeig eða sýra hefir verið notuð í fyrstu til að gera ólguna. Súrdeig er deigleifar, sem geymdar eru frá næstu bökun á undan, og hefir því beðið nógu lengi til þess að ólgan gæti runnið alt sitt skeið til enda. Kolsýran og vínandinn gufa burt úr brauðinu þegar það er bakað, og því er það komið undir gæðum mjölsins og vandvirkni við hnoðunina hvort holurnar haldast eða ekki, hvort það springur o. s. frv. í’að myndast aldiei nema lítið að þessum efnum, en það sem það er hefir þó orðið til úr mjölinu, úr næringarefnum þess, á kostnað þeirra. Menn hafa því leitast við að komast hjá þessari eyðslu með því að nota sem gerefni lyf eða efnasambönd sem kolsýra myndast úr við
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80

x

Eir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Eir
https://timarit.is/publication/36

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.