Skírnir - 01.01.1860, Qupperneq 7

Damnörk.
FKÉTTIR.
5»
voru lögí), nema alls eitt, og þótti þaö enda íuiöu gegua, hve aub-
sveipt þíngib var vib stjórnina í öllum greinum; þó er þaö eigi svo
ab skilja, aí> þíngib játabi öllu, heldr gjörbi þab ýmsar breytíngar á
sumum frumvörpunum, einkum á upphæöum talna í vibaukalögun-
um. 24. nóvember var gengib af alríkisþíngi, og haffci þab þá
setib tæpa tvo tnánubi.
Um þessar mundir var farið ab bera allmikib á uppdrætti í
rábaneyti konúngs. Eigi var þó nokkru vandkvæbamiklu stjórnar-
máli um ab kenna, ab rábaneytib tók ab reika á fótum. Flóki sá,
er rábaneytib hafbi svo lengi tætt vib þjóbverjaland, var nú farinn
ab greibast, ab minnsta kosti var hann orbinn gagnsærri nú en ábr.
Frumvarp Holseta gat heldr eigi orbib rábaneytinu ab fótakefli, því
enn þótt frumvarpib væri hvorki ab óskum þess né Dana, þá var
þab samt eigi sá hættugripr, ab þab fengi nú um stundir hrundib
rábaneyti konúngs af stóli. þá verbr heldr eigi sagt, ab alríkis-
þíngib hafi beitt rábaneytib brögbum, né heldr verib þeim hart í
horn ab taka; þab var meinleysib sjálft og eptirlátsemin. En hvab
kemr þá til, ab ])etta rábaneyti, er stabib hafbi svo lengi og hafbi
svo marga merkismenn ab geyma, skyldi nú vilja sækja um lausn
og fá hana? Til þess liggja eflaust mörg drög, er rekja verbr um
langan veg ab upptökum sínum, en sem þó koma flest í einn stab
nibr, ab bæbi hafbi þetta rábaneyti og hin önnur fyrri sýnt of
mikib striblæli og smásmuglega afskiptasemi vib konúnginn í einka-
málum hans. Engin dæmi voru þess, ab konúngr hefbi nokkru
sinni synjab þeim um samþykki sitt, þá er um lagafrumvörp ebr
önnur landsmálefni var ab ræba, svo eigi var þaban nokkur óvild
sprottin. Ovildin var og einúngis komin af afskiptasemi þeirra af
heimilishögum konúngs vors sjálfs, en hann vildi hafa húsfrib, sem
og von til var. Ovild þessi hafbi lengi stabib og aukizt ab eins,
þar til hún tók yfir ab lyktum. Einn af hirbmönnum konúngs,
Hegermann-Lindenkróna, er rábgjafarnir höfbu fengib gjört ab hirb-
mauni, varb óvinr Berlíngs, gjaldkera konúngs. Hegermann bab
konúng ab víkja Berlíngi úr hirb sinni, ella gefa sér lausn frá þjóu-
ustu. En meb því ab Berlíngr var forn vin konúngs og mikils
metinn af lionum, þá réb hann þab af, ab gefa Hegermann lausnina.
Eigi hafbi konúngr fengib nokkurn af rábgjöfum sínum til ab rita