Skírnir - 01.01.1860, Side 98

100
FRÉTTIR.
í talia.
tamt aíi tala, aí) l(þaí) eru lög, sem kóngr skipar”, þótt skipanir
hans kunni a?! vera hin mestu ólög og rangindi, og (lhverr segir vib
konúnginn: hvab gjörir þú”? eins og þjóöin og þegnarnir ætti
engan rétt á sér, konúngrinn væri aleinn eigandi og handhafi allra
almennra og sérstakra réttinda, en á þjó&inni og þegnunum lægi
eintómar skyldur og réttindaleysi, eins og engin nattúrleg réttindi
væri til, heldr væri mennirnir skapaöir sem viljalaust verkfæri í
hendi hins alvalda konúngs. þessum mönnum dettr eigi í hug, ab
spyrja eptir upptökum slíkrar tilskipunar; þeir spyrja eigi: Hverr
hefir gefib konúngunum rétt þenna hinn takmarkalausa; hefir for-
sjónin fyrirhugaÖ þeim hann, eíir hafa þegnarnir einhverju sinni
gefib þeim hann svo, a& allir ni&jar þeirra sé síban réttlausir, ebr
hafa konúngarnir tekiö sér hann sjálfir? Enginn þorir nú framar
aö bera tilhögun þessa upp á forsjónina; enginn treystist nú til
a& sanna, a& þegnarnir eigi rétt á a& gjöra ni&ja sína a& konúngs-
þrælum um aldr og æfi, enda ætti ma&r þá og rétt á a& selja ni&ja
sína, alna sem óborna, mansali hverjum hann vildi, og nú synja
ménn þess eigi, a& valdatak konúnganna sé í raun réttri valdarán
og réttarspell. Ferdínandr heyr&i til alveldiskonúnga þeirra, er
nú taka a& fækka í heimsálfu vorri. Skömmu á&r en Ferdínandr
anda&ist, gaf hann 61 bandíngja lausa, þeir er nú höf&u seti& í
höptum tíu ár, og eigi unni& anna& til saka, en treysta því og vona,
a& Ferdínandr vildi eigi gjörast sá ei&rofi þjó&ar sinnar, a& halda
eigi stjórnarskipun þá er hann gaf 1848 og sór þá a& halda. Eigi
ver&r sagt, a& Ferdínandr hafi gjört verk þetta af manngæzku,
heldr a& eins fyrir si&a sakir, því hann gaf menn þessa lausa til
hátí&abrig&is, me& því a& elzti sonr hans fastna&i sér þá Maríu,
hertogadóttur frá Bæjaralandi. Ferdínandr skildi þa& á, a& band-
íngjarnir skyldi fara af landi burt til Bandafylkjanna í Vestrheimi
og aldrei koma í land sí&an. Nú stigu bandíngjar á skip, er átti
a& flytja þá til Vestrheims, en stýrima&r sigldi skipi sínu til ír-
lands og skaut þeim þar á land. Hafa menn þa& fyrir satt, a&
stýrima&r hafi svo gjört a& undirlagi vi& bandíngja. Svo er og
sagt, a& stýrima&r hafi veri& sonr eins þeirra, er Settembríni hét.
J>á er bandíngjarnir voru lausir og á land komnir, fóru þeir til
Lundúna, var þeim hvarvetna vel fagna&, og margir tignir menn á