Skírnir - 01.01.1860, Síða 128

130
FRÉTTIR.
Ófri&rinn.
og 1849, þar til hann beib ab lyktum ósigr fyrir Radezki, er hann
sumrinu úhr hafhi rekiS undan ser út úr LangbarSalandi, enda er
greinilega sagt frá atburfcum þessum í Norhrfara og riti þessu á
þeim árum. þaí) má geta sér í vonirnar um þa&, aí) Viktor Eman-
úel, hinn úngi konúngr Sardinínga, hafi eigi síban gleymt óförum
fobur síns og sinna manna, er þeir bi&u fyrir Austrríkismönnum;
en hitt er og víst, aí> Austrríkismenn hafa heldr eigi gleymt því,
er Sardiníngar héldu þjó&frelsi sínu eptir sem áfer. Frans Jósep,
sonrFrans Karls, bróbur Ferdínands fyrsta Austrríkis keisara, þess er
lagíii nibr ríkisstjórn rúmri viku áhr en Hlöbvir Napóleon var kosinn
til forseta Frakka, vann a& vísu sigr yfir þegnum sínum og Sardin-
íngum, hann vann og aptr páfalönd viS Hadríuhaf undir páfa og
styrkti hertogana aptr til valda; en hann fékk þó aíi sanna þaö
heilræbi Palmerstons, er hann gaf Austrríkismönnum 1848, aö uþaí>
væri í sannleika hyggilegra fyrir Austrríkis keisara og miklu betra
fyrir allt ríki hans, ah leysa Langbariia og Feneyínga undan valdi
því, er þeir mundi jafnan líta á sem ánauiarok. þaf) er eigi efamál”,
sagbi og Palmerston, uab landsmenn munu aptr hlaupa til vopna og
gjöra uppreist þegar er tækifæri gefst, ef Austrríkis keisari fer meb
þá sem fyrr, og þá mundi þurfa mikinn her og mikinn kostnab til
ab kúga þá aptr. Landsmenn munu leita libs hjá öbrum mönnum,
til ab frelsa þá undan nýrri 'ánaub, og þab er h'klegt, ab slík hjálp
muni fást”. Ab vísu hefir Jósep keisari farib miklu betr meb
Langbarba og Feneyínga en Ferdínandr hafbi gjört, en þab nægbi
eigi. Sardinínga konúngr hefir hugsab sér, ab launa honum ljósa-
haldib, þá er hann slóst í lib meb Frökkum og Englendíngum um
vorib 1855 í móti Rússum. Napóleon hefir, ef til vill, eigi ætlab
ab láta annan ítalskan sakamann en Orsiní bregba sér um þab á
deyjanda degi, ab hann hefbi eigi reynzt ítölum ab vonum; en um
fram allt mun Napóleon nú hafa þótt timi til kominn , ab höggva
enn djúpt skarb í Vínarsamnínginn, og hefna svo föburfrænda síns
og Frakka.
ítalir höfbu skipazt mjög frá því sumarib 1848. þá voru þab
uppreistarmennirnir ebr umbyltíngamennirnir, er gjörbu samtök ab
stjórnbreytíngum. Nú voru þab eigi lengr óreyndir menn og ógætnir,
ebr lítilsigldir menn og skammsýnir, héldr hinir beztu menn, er