Andvari - 01.01.1983, Síða 101

ANDVARI
TVÖ BRÉF
99
ur. - Jeg ætla þá ekki að skrifa meira
urn hann í þetta sinn, en bið honum
góðs og blessa yfir hann að skilnaði;
því mjer geðjast vel að honum, og jeg
vildi, að engum tækist lakar að búa til
'krakka heldur en þjer, þegar þú smíðað-
ir pálinn.
Engar frjettir man jeg að segja þjer úr
sveitinni og ekkert sjer í lagi nýtt af
okkur hjerna. Þó hafa tvö slys og tvö
höpp eða tvö lán úr óláni aðborið hjer
á heimili fyrir skemmstu. Feit kýr bar í
fyrri viku og lagðist að sólarhring liðn-
um í slífcan doða eða dauðans voða, að
við vissum ekki um hríð, hvort hún var
lífs eða liðin, og hjeldum á hnífum,
brýni og blóðtrogi ráðalausir yfir höf-
uðsverði hennar, en nú er hún komin í
13 merkur og kennir sjer einkis meins.
Glaubersalt, blóðtaka og óþreytanlegar
stólpípur gengu, þangað til hún gjörði
enda á því með því að rísa á fætur. Hitt
slysið og happið var það, að Stórutjarna-
hrússi svo kaHaður (samanber „Lauf-
áspresturinn") kom ekki til húsa í fyrra
kvöld, var talinn til vonar næturgestur
á næsta bæ og því ekki hans leitað í gær,
en í dag fannst hann í svarðargröf leir-
ugri í botninn, sokkinn upp á síður, svo
máttfarinn, að ekki gat staðið. Nú er
hann að hjarna við og vísast hann lifi
okkur báða. Aldrei held jeg að við höld-
um samt mikið upp á hann, þó hann lifi.
Jeg trúi því ekki fyrr en jeg reyni það,
að ull hans sje meir en helmingur við
ull minna heimöldu lambhrúta. Feitlag-
inn finnst mjer hann og fjelega skapað-
ur, en það vill ekki Árni einu sinni
heyra, og jeg stend einn uppi að halda
með honum.
Vestan fjarðar og vestur á Siglunesi
fóru menn nýlega í hákarlalegur, en
segja heimkomnir mjög hákarlsfítið; 10
kúta fengu þeir hæst. ísvon er engin
nokkurstaðar að heyra; fyrir hið sama
mun þá og títil hákarlsvon á þessu
vori; en æðarfuglinn lifir þá þeim mun
betra lífi, og vil jeg nú ráða þjer til -
eigirðu ferð í vor ofan í Höfðahverfi -
að koma þá hjer í Júní mánuði, skal jeg
þá fylla vasa þína með eggjum; en eng-
in egg mun jeg senda í burt næsta vor,
ætla mjer og engin að taka nema til
sætleiks smekks einu sinni á heimilinu
og til að lauma í vasa vina minna, er
heimsækja mig í eggjablómið eða í
„Æggetiden“.
Fyrirgefðu nú, góði vinur, allan þenn-
an óþarfa, og sendu mjer línu aptur, áð-
ur en langt um líður.
Drottinn blessi og varðveiti þig og
þína æfinlega, óskar þjer og þeim
þinn Björn Halldórsson.